CARESİZLİK……..bir anne tanıdım…..

Sabah namazını kılmak için 4.20 telefonun çalan ziliyle uyandım o sırada kızım seslendi baktım bu sıcakta yorgana sıkıca sarılmış anne çok üşüyorum dedi kalın pijama istedi aman ALLAH ım ateş içindeydi sen ne yapıyorsun havalemi geçireceksin dedim. hemen üzerini açtım koltuk altına bez koysam ateşi düşecek gibi değil hemen banyoyu hazırladım istemese de ısrarla duş almasını istedim banyoya bende girdim suyu tutarken anne gözlerim kararıyor dedi baktım yüzü sapsarı ama dudakları limon sarısı tut benden çıkalım dedim.
Anne dur göremiyorum dedi sanki kendinden geçiyor gibiydi eşime seslendim
Çabuk Büşra yı banyodan çıkaralım iyi değil dedim havluyu üzerine sardım eşim Büşra mı kucaklamaya çalıştı benim gözümde küçük Büşra ama babasının kaldırmakta zorlanacak kadar büyüyen Büşra mı , kızım o sırada kendinden geçti Eşim Büşra kızım kendine gel dese de o sırada bir baygınlık geçirdi ben panikle Sibel kalk Büşra ya bir şey oluyor dedim hemşire olan yiğenim bizdeydi o sırada Büşra kendine geldi ağlamaya başladı tamam görüyorum şimdi dedi. yapma annem korkuyorum dedim sarıldım ağlamasın istedim çünkü gene içim yanıyordu….
Hadi annem giyin hastaneye gidiyoruz dedim ağlıyor, böyle gitmem ayaklarımı giyeceğim ayaklarımı giydir dedi ….protez ayaklarını istiyordu yeni kendine gelmesine ragmen ayaklarımı giydir diyordu…. tabiî ki giy öyle gidelim dedim önce giyinmesine sonra protezlerini giymesine yardım ettim.
Hastanede acilde iğne yaptılar 7.30 gelin tahlilleri yapılacak dediler eve dönerken beni banyodan sen mi çıkardın dedi baban çıkardı dedim ya üzerim , üzerim açılmadı değil mi dedi .havluya iyice sardığımı söyledim.
O göz yaşlarında kızımın o anki çaresizliği vardı ben ayaklarımı giymeden gitmem demesi göz yaşları aslında içindeki fırtınanın dışa vurulmasımıydı ? rabbim yavrumum acısını dindir yüzü gülsün hiç bir zaman çaresiz kalmasın ben bugün gene evladıma karşı çaresiz olmayı yaşadım rabbim engellilere engelli çocukları olan anne babalara yardım etsin