Vatan borcu askerliğimi bitirdim. Bu yönden gönlüm rahat .Sokaklarda göğsümü gere gere yürüyorum.

Yaşım henüz evlenmek için erken olmasına rağmen; annem,” olmaz böyle bekar gezmen, evlenmen lazım “ diye ısrar ediyor. Daha yirmi beşindeyim.

Mesleğim kuaförlük. Üstelik de bayan kuaförü.Kadınların saçları ile uğraşıp duruyorum akşama kadar.Kendim de yakışıklı sayılırım hani.Kendimi övmek gibi olmasın,Kenan İmirzalioğlu’na benzetirler beni.Bu avantajım yüzünden kadınlar çoğunlukla askıntı olsalar bile;oralı olmam.Öyle şeylerde bezim yoktur.Her ne kadar,çekimser kalsam da;kuaför dükkanıma gelen bayanların yoğun ilgisinden, kendimi bir türlü kurtaramıyorum.

“ Bu hafta sonu benimle kaçamak yapmaya ne dersin?”

“ Arkadaşlarla balomuz var. Kavalyem olur musun, tatlım?”

“ Üff be, yalnızlık canıma tak etti! Beni gezdirebilir misin?” buna benzer tekliflerden bıktığım gibi koltuğa oturup da yaptıkları kaprisler de çabasıydı:

“ Aşkım, hangi saç modeli bana uyar? “

“ Beni minik serçeye benzetebilir misin?Yok yok olmadı,Ajda’ya benzeyeyim.Tamam mı cani kom?

Bunlar yetmiyormuş gibi; “

Şu omuzlarıma, o güzel ellerinle masaj yapar mısın?Stres atıyorum,senin sayende.” Demezler mi?

Ekmek parası işte. Tekliflerini kibarca ret etmesine ediyorum da; kadınlara karşı iyiden iyiye antipati hisleri duymaya başladım. “Sürekli iç içe olduğum için cinsel hislerim bile uyanmaz oldu” desem yalan söylemiş olmam. Bu durumum,dışarıdan beni görenler için; “ulan artist gibi çocuk,mesleği de kadın kuaförlüğü,yemediği halt kalmamıştır “ diye düşünenler çoğunlukta olacaktır,şüphesiz.Neyse ben,içimdekileri dökeyim de, sizler de ister inanın,isterseniz de inanmayın:

“- Annem, illa evleneceksin diye baskı yapıyor demiştim ya.Gözüme kestirdiğim bir kız vardı.Bir iki kez takip etmiştim onu.Dükkanıma gelirken yolda karşılaşıyorduk.Hatta bir gün onun yüzünden dükkanı da açmamış,izlemiştim.Dedektif gibi peşindeydim.İş yerini de öğrenmiştim artık.İçim rahatlamıştı.İler ki günler de nasıl olsa tekrar takip ederim diye es geçmiştim.Ama düşündüğüm gibi olmadı,ne yazık ki.Bir gün kolunda bir erkek görünce anladım ki;kaçan balık büyük oluyormuş.İşte ondan sonra da hiç kimseye karşı yüreğim kıpır kıpır etmedi bir türlü.

Dükkanıma gelen bekar bayanlar ne kadar askıntı olsa da, ben de tık yok. Umursamıyorum onları . Daha doğrusu kaprisleri, beni öldürüyor. Çekemiyorum nazlarını.

Bu aralar, televizyondaki evlenme programına gözlerim takılmaya başladı. İki programdır kendisine talipli arayan bir kız dikkatimi çekmez mi. Kıza vuruldum desem yalan olmaz. Aradığı kriterlerdeki erkek de; tam da benim tipime uyuyor.Bekar bayan müşterilerim,benim televizyondaki izdivaç programımı izlediğime,alınmış olmalılar ki:

“ Ne o yakışıklım, biz güzel değil miyiz yani. Neyimiz eksik?” Diye intizarda bulunuyorlardı.

Kulaklarımı tıkadım, müşterilerimin konuşmalarına. Bir gün kararımı verdim. İzdivaç programına telefon edip, randevu aldım ve gittim. Doğrusu heyecanlıydım. Sunucu Esra Erol, heyecanımı yatıştırmak için birkaç soru sordu.Neyse rahatlamıştım.Arada paravana var ya.Televizyonda vurulduğum kızla birazdan karşılaşacaktık.Kendime güvenim tamdı.Kızın da beni beğeneceğinden adım gibi emindim. Nasıl olsa kendimi yakışıklı buluyorum ya!

Birazdan paravana açıldı. Kızla göz göze geldik. İçim bir tuhaf oldu. Elektrik almıştım. Hal hatır sormalardan sonra; sunucu Esra Erol,her ikimize de:

- Elektrik aldınız mı? Diye sorduğunda; ben:

- Aldım!

- Kız ise:

- Maalesef ben elektrik kıvılcımı alamadım, demez mi?

Ya işte böyle. Uzun lafın kısası bu yıl da bekar kaldım.

Yine de pes etmiş değilim. Tercihim, kesinlikle kuaför dükkanıma gelen müşterilerden tarafa olmayacak…

Evlenmek istiyorum! Duyurulur…