SEN

Seviyorum seni tenimi okşayan ılık bir meltemin verdiği huzur gibi.Hayatımın kalın puntolarla yazılmış romanında kırmızı harflerle yazdım ismini,önsözünde tekrarlanıyor adın hayat denen bu romanımda,ana teması oluyorsun hayatımdan alınan her paragrafta .Neden bilmiyorum neden bu kadar yer işgal ettin gönlümün bu çorak topraklarında.Kalın merceklerle takip ediyor her an her yerde seni gözlerim.Tüylerim diken diken olurken kan çanağına dönerken gözlerim senin adın geçmiştir öncesinde sözlerin.Bütün canlılar haykırırken atılırken ölüm çığlıkları sessiz ve sakin sevdim seni.Sanki sanatçı benim için okuyor ‘sadece susarak özlüyorum’ eserini…
Kan kırmızısı bir şey içiyor tenine deymeyen dudaklarım.Derin kuytu karanlıklarda kalmış sana hasret gözlerim,sende aradığım umutları toprağın altında aramaya karar verdim.Hayat denen bu romanın her sayfasına baktığında adından önce AŞK sonrasında AYRILIK öncesinde mutluluk sonrasında acı ve çaresizlik olduğunu görürsün açıkça.Zamanın dışında bir zaman var saatlerin dönmediği takvimlerin hiç değişmediği her ayın adı sen her yılın başı sen.Seni unuturum diye akmıyor bana inat zaman,sağım sen solum sen gül sen diken sen.Baksana dereler susuz kaldı bulutlar bil yağdırmıyor bir damla su,yavrusu sahipsiz kalmış dağda ceylanın,sözcükler kaybetti kıyafetlerini,resimlerden soldu renkler son perdesini oynarken hayatımın ben hala hala adına senaryolar yazdım..



Asırlar geçse de ben yine de YAŞAR’ım


Mehmet Y. MUMİN
Nisan 2008