Hepsi bir mazi; her biri sonbahar havasında hızla ilerleyen bulutlar gibi kaybolup gittiler. Kimi sağanak yağmurlar yağdırmıştır bedenime; kimisi kar yağdırmıştır saçlarıma yaz günlerinde. Ayaz gecelerde yandığım; sıcak saatlerde donduğum aşk acıları çektim.. Her biri kendine ait bir hikaye, bir anı, bir acı, bir sevinç, bir ders. Bir öğüt bırakmış ve de çekip gitmişlerdir. Tutkulu sevmeleri sevdim hep. her şeyin aşırısına kaçtım.aşırı kıskandım.aşırı ilgilendim.aşırı sevdim ve seviştim.

Çok aşklar yaşadım.. Bunun yanı sıra çok da aşklar kaybettim ben.. Alkolle arkadaş olduğum, kendimi dine bağladığım, sabahın ilk saatlerine kadar acitasyon çektiğim günler oldu.. Kaybetmenin ne olduğunu gayet iyi öğrendim.. Milyonlarca insanın içinde dolaştığı, avare gezindiği arzu ve tutkuyla aşkı aradığı dünyada O milyonlarca insanın içinden sıyrılıp aşkı yakalamakta büyük bir şans olsa gerek. Peki neden gittiler ? Ben neden gitmek zorunda kaldım onlardan ? Cevabını hiç bulamayacağım sorudur bu kendime sorduğum.. Kader mi? Alın yazısımı ?Kkısmet mi yada kısmetsizlik mi?

Niye içimizde bir enkaz taşıyan iki elalem gibi yaşamaya devam ettik hayatımıza hiç bilmiyorum vede bilemeyeceğim. İyi bir katil oldum.. Aşklarımda birer katilelerdi ve delilleri hiç bulunamayacak cinayetler işledik.. öldürdük o güzelim aşkları.. Ben onları öldürdüm .. onlar da beni.

Kaybetmenin ne acı olduğunu bilirim..

İstiklal Caddesi’nin ortasında, o kalabalık içinde, ne yana baksan vitrinlerde sadece kendi yansımanı gördüğün gibi, o aşk arası boşluklarda, o kalabalık içinde, hepten yalnız kaldığımı hissetmişimdir ve çığlıklarımı duyacak nedense kimse olmamıştır.. gidenler bu sesi duymayacak kadar sağır ve uzaktalardır… Yalnızlığın ne olduğunu iyi bilirim … Kaybedeceğini de bile bile başlarsın aşka. Eroin gibidir.. damarlarına hızla girer ve de o bağımlılıktan kurtulmanın tedavisi ne yazık ki gene başka bir acı aşktır. Uzun bir zaman gibi yaşasan da aşkı ; o kadar kısa sürer ki bir nefes alma zamanına eş değerdir neredeyse. Zaten aşk kısa bir nefes değil midir ?

Kaybetmeyi kabullendim.. Hele ki hataların kendimde olduğunu bildiğimde. En hararetli aşk kelimelerini teker teker fısıldamaya hazırlandığım anda , birden agrasif davrandığım,geleceğe dair hayallerini kurduğun insana aniden kıskançlık krizlerine girip Onu da zora soktuğum anlarda oldu…. O saatlerde, o da aynı sıkıntıyı çekerken ve kendi savaşını yaşarken; birde benim savaşımı yaşamaya zorladığım ve onu çok uğraştırdığım zamanlar ..

İçimi susturmanın çaresini ondan taahüt almaktan geçtiğini sandığım, saçma sapan sorular sorduğum, beni sev, bana aşkım de, seni ölesiye seviyorum, sensiz yaşayamam gibi kelimeleri duyarak kendimi avutmak istediğim çocukça anlarda yaşadım. Öğrendim ki aşkta akit, söz,sözleşme, yemin istemek aşkla aşık atmak gibi bir rus ruletiymiş aslında. Su köprüyü bölmeden, iş işten geçmeden,olacaklar olmadan çözümün kendimde olduğunu anlamak biraz zaman aldı sanırım.
Çocukça olduğunu biliyorum…

Sonsuz aşk var mıdır? Bunu yakalayan tanrının en sevdiği bir kul mudur bunu hiç öğrenemeyeceğim. Varsa da çok kıskanç olduğumdan mıdır nedir yaşanan aşkları duyduğumda, yaşayan aşıkları gördüğümde pek kıskanıyorum..

Yalçın KOÇER


foto by yalçın koçer