Dün gece tv de otuz gün önce çocuk yuvasında hayatını kaybeden Efe’nin annesinin feryadı ve dikkatsizlik ,beni son derece etkisine almıştır...

Çocuğunuzu emin ellere teslim ediyorsunuz , okul öncesi sosyelleşsin, hayatı kaynaşsın hayata dair birşeyleri öğrensin diye ...

Gerektiğinde anneannesine, babaannesine emanet ederken kuşku duyuyorsunuz,
yuva çok emin, çocuğum bakıcılar öğretmenler sayesinde gözlerim kapalı bırakırım diyorsunuz.Ve bırakıyorsunuz, gözünüz arkada değil çocuğunuza çok iyi bakılacak, çocuğunuz terlemeyecek, çocuğununuz oyun oynayacak arkadaşlarınla,çocuğunuz sosyelleşecek .

Ve bir gün acı bir telefon; çocuğunuzun hastanede öldüğü haberi gelecek, yuvada onca bakıcı yönetici öğretmen varken, kırılan lavobonun parçaları şah damarına rastlayıp ölümüne sebep olacak...

Hangi yürek dayanır bu acıya hangi yürek...

Kolay mı hayat bulur bir beden başka bir bedende, kolay mı dünyaya gelir koparken candan canan, kolay mı yetşir br bebe, kolay mı elinde büyütürken elden gelen dikkatsizlik veya yanlışlıkla son vermek o cana. Hangi can dayanır candan kopmuş o canansız yaşamaya....

Giden gidiyor bizden bizim billemediğimiz o yere, tüm masumiyetiyle.... Kalanlara sabır az kelime, gidene kadar kanayan yüreğe güçver yarabbim.



Efe’nin ölümü kaç çocuğu kurtaracak,çocuk parkına adını vermişler,Efe geri gelicek mi ?
Efe’nin ablası ne olacak ,okula gidemiyor hiç kimseyle konuşamıyor,ya o yüreği yanan anne babası kim teselli edecek..

Peki bundn sonrası ne olacak,aileler yavrularını yuvalara emanet ederken,tüm yuvayı kontrol mu edecek,yada bilir kişi mi getirecek?
Oya Gedik