Artık yazamıyorum..

her yerimi sardı lanet ağrı.her geçen gün daha farklı ağrıyor bedenim.küçücük bir tümör,koca vücudumu yenmeye başlıyor yavaş yavaş..her ne kadar güçlü gözükmeye çabalasam da hissediyorum,yaklaşıyorum sozsuz çözümlü derdime..

hayallerim vardı benim kendimden büyük olmayan..

evlenicektim..güzel bahçeli bir evimiz olucaktı Hakan ile..oğlum Ares,kızım Misha koşturacaktı bahçede,havlamaları da yasak olmayacaktı.bir sene geçtikten sonra,küçüklüğümden beri hayal ettiğim Mekselina olucaktı ALLAH ın izniyle.
herşeyim planlıydı,belki de herşeyim planlı olduğu için bu durumdaydım.."Yaa nasip" değil mi?halbuki herşeye nasip diyen bir insandım.sadece her insan gibi mutluluğumda ki hayalleri de yaşamaya,dillendirmeye,izlemeye çalışmıştım..

nazar mı değdi ne?neler oluyor?
bir şansım,bir hakkım daha olmalı.çok geç kalmadım,kalmamalıyım.
üzerime süzülen ışığı henüz istemiyorum,gün ışığını izlemem lazım daha...

demiştim ya artık yazamıyorum diye,
yine yoruldum...



merve IŞIK 14/06/2010