ay

Hiç düşündünüz mü ayın neden bu kadar güzel olduğunu..sorduk mu hiç ona; bize bakarken uzaklardan yalnız mısın diye.? O hep gizlemiş karanlığını bizden, o ne yöne dönerse dönsün hep güzel yüzünü gösterirmiş aslında. ne fırtınalar koparmış içinde de o inadına gülümsermiş. Büyüsüne kapılırmışız o güzelliği yüzünden. Denizle aşkı yakamozu doğururmuş. Kalbimizden büyülermiş bizi. Bu kadar zor olanı nasılda aslında gizlermiş kolay gibi gösterirmiş bize. Ay anlatmaz hiç bize derdini karanlıkta kalan yüzünü kimler fark edebildi ki
Anlatsın her şeyi. hep uzaktan bakmış bize, biz yakınımızda sanmışız onu. Yanılmışız hep ama o darılmamış bize ki hala güzelliği yüzümüzü belirler karanlığın içinde.simsiyahlara bürünmüş hayatında inatlaşmış sebebi bilinmez gizlice sessizce bizler görmeyelim hissetmeyelim diye.


Gül

Nedensizce denedim gülmeyi ama yalnız olmadı. Karşımda soytarı oyunlardayken güldüm ama hissedemedim içimi. Sakarlıkları vardı insanların, hayatta onlara güldüm pişmanlık bırakmadı beni. Ailemi düşündüm hatıralarıma güldüm yarı özlem içinde ağladı kalbim. Arkadaşımı çağırdım yanıma o anlattı ben güldüm ayıp olmasın üzülmesin diye. Ama nedensizce salakça âşık olunca güldüm içten hissederek durduk yere



Hasret
Yanında baksana canına, yanağına dokundur dudağını. Uzaklarda olunca hasret kalırsın kollarına. Nefretin bile biter sebepsizce zamanın içinde. Sarhoş olmak istersin birkaç birayla sevdiklerinin özlemine direnirsin bu sayede. Geceleri ağlarsın yokken yanında. Ama yanındayken kucaklamaya üşenirsin sevginin ifade etmeye de. Nedeni bilinmez ama kaybedince anlaşılır hep sevgiler. Güçlü olmaya çalıştıkça batarsın zaman ilerledikçe. Unutmak istemezsin ama zaman acımasızca unutturur sana uzaktaki sevgileri. Yabancılaşırsın bir anda. Yapma desen dokunma sevgime desende olmaz.