sevgili günlüğüm,

sana, mahzûn bir kalemin beyaz sayfanda bıraktığı siyah tortusu kadar aşinadır parmaklarım.içinde, hüznün en girift mahyasını çözebilecek bir baht kadar yakınım sana. sicim sicim dökülen yaşlarımın alev tufanına tutulduğu bir devrime mahkum ettim seni. susmak bilmeyen sözcüklerim, yakana yapışmış veremli bir hasta gibi bulaşıcı duygularıyla seni de heba etmekte.inceliyorsun derdimin seni sardığı en kesif noktasında ve halsiz kalıyorsun. ben yazdıkça biliyorum sen tükeniyorsun.

bazen ürküyorum kaleme dokunmaktan, bazen sana sığınmayı acizlik addediyorum. ne yapsa da şu gönlüm, pusulasını senin limanına çiviliyor. dönüp dolaşıp sığ dehlizleri, serin sularında huzur kalyonlarına mübtela hayallerimi demirliyorum. duruluyorum ilkin sonra her satırına boylu boyunca uzanıyorum.ne müthiş bir birliktelik ki çevrilen herbir yaprağına akıldan yoksun Mecnûnca yazıyorum. delilik sırrına vakıf sözcüklerimin akıl yoludur satırların. ben delice yazıyorum sen delice yazdıklarıma akıl giydiriyorsun.

sevgili günlüğüm, dünyamda mazlumların ahı yakıyor vicdanları. sürükleniyor Gazzeye vicdan gemisi, takozsuz bir inkişafla uzanıyor yardım eli. yoksulluğun,çaresizliğin,ölümün, sorumsuzca terkedilişin prangasıyla bağlı Gazzeliler umudun,uyanışın kalplere sirayet eden biliktelik atışlarıyla hayat buluyorlar. yalnızlığa terk edilmiş mazlum halkın tükendikçe çoğalan dualarına kulak veriyor bu nesil! elinde neyi varsa paylaşmak adına mücadele veriyor. zengin, malından yolluyor fakir aşından, aç ise gözyaşından.her bir fiil müstesna acıya deva gibidir. yaralı ceylan Gazze, suya inip talihini seyrederken bahtına yol alan gemilerin Nuh’a misal ilerleyişine son bir hal ile selam durmakta. Aşk bu olmalıydı ki hisler bir, fikirler bir, akisler bir,soluklar bir, ölümler bir,yakarışlar bir...ikilik Mısır firavunlarında öldürücü kenece fikir! muhakkak müslümanlar ölmeli mi ki kapılar bir başka sözde müslüman yöneticilerce aralansın. ne makus anlaşmalara nasırlı imzalar atılmış ki ebediyete dek Müslüman ülkeler ablukayı gülbahçesiymiş gibi öteden izlemekteler...

sevgili günlüğüm, artık Gazzeliler ayyıldızlı al bayrağın gölgesinde ana kucağı şefkatiyle muamele görecek, bizim akıbetimizi ikileştirenlere birliktelik tokadıyla karşılık verilecektir. kırılgan vicdanlar yıldızlar kadar parlak alınlarını Gazzenin yanan,yakan talihine gömecektir. bir gökkuşağına gebe gözyaşı tutulacak ülkemde... renklerin, ırkların süzgeçten geçirilmediği şeffaf hissiyatlara ebruli lalelerin fırçasız kondurulduğu vakte muştudur şehitlerim...