Birkaç çiçek yetiştirmiştim bahçemde.Her bahar gün sayarım.Çiçeklenmesini beklerim orkidelerin.Toplayıp kızıma götürmek için.Kızım bayılır orkidelere.Hem zaten kim bayılmaz ki?Orkide deyip de geçmemek gerek.Benim bildiğim bir asil çiçek.
Bir yıl öncesiydi.Toplamıştım çiçeklerimiYürümekteydim,bir an evvel belediye otobüsüne yetişip çiçekleri vazoya yerleştirmek için.Kızıma bir süpriz yapmayı düşünüyordum.
Birden bir el değmişti omuzlarıma.Dönmüştüm,altmış yaşlarında iyi giyimli bir beyefendiyle gözgöze gelmiştim.Benim üzerimde iş elbiseleri.
"Kardeş bakar mısınız?"demişti."Şu çiçeklerden birini bana verebilir misiniz?Ücreti ne tutarsa öderim,önemli değilYaşlı bir anam var,bu çiçeği çok sever.Götürüp onu sevindireyim"
Böyle de vurulurmuş insan.Birden bire tarifsiz bir acı çöreklenmişti yüreğime.Alıpta başını gitmişti sevinç.Henüz birkaç gün olmuştu annemi kaybedeli.Annem gelmişti gözlerimin önüne.Kızımı düşünmüştüm sonra.
Bir tarafta yaşlı bir ana,diğer tarafta kızım.Duraksamamıştım.Uzatmıştım çiçeklerin hepsini."Bey abi ben bu çiçekleri kızıma götürüyordum.Kızım bu çiçekleri bekliyor benden.Ama ben kızıma durumu anlatırım.Buyurun alın bunları götürün annenize.Sevindirin onu.Bir kez de benim yerime öpüverin ellerini"demiştim.Şaşırmıştı.Ücret almam konusunda epeyce zorlamıştı beni.Ancak karşı çıkmıştım."Böylesi insani duyguları parayla ölçüye vurmayın lütfen"biçiminde ikaz etmiştimÜstümdeki iş elbiselerine bakmıştı.Almıştı çiçekleri sonra.Ayrılmıştık.
Sonra eve gelmiş durumu anlatmıştım kızıma.Kızım çok sevinmişti.Yani bir anlamda ben de çiçeksiz sevindirmiştim kızımı.Ardından"ah keşke telefon numarasını alsaydım o beyefendinin,hiç değilse yılda bir defa sevindirirdim yaşlı anasını" diye düşünmüş üzülmüştüm ister istemez.

Ali Efter ÖKDEMİR