5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
740
Okunma
Hayatın bir köşesinden tutunmaya çalışan insanlar görüyorum.
Bir telaş, yetişmeye çalışıyorlar ama nereye yol aldıklarının farkında değiller sanki. Telaşları bundan belkide kısa bir ömre çok şeyi sığdırmak istiyorlar bir sürü şeyi.Son yokmuş gibi davranmak. .Körü körüne bağlanmak dünyaya arzularına ulaşmak için gerekirse yakıp yıkmak bazı başka hayatları bazı kendi hayatını.
Yorgun düşmüşler belli ki bir tuhaf hüzün yüzünde herkezin bişeyler yolunda değil farkındalar ama kendini kandırmak için türlü türlü oyunlar, çeşit çeşit yalanlar insan en büyük yalanı kendine söyler. İnsan önce kendini kandırır sonra başkalarını.
İnsanlar görüyorum mutlular ve kendime üzülmem mi gerekir düşünüyorum mutsuzum kendime artık yalan söyleyemiyorum..
Cevap Yaz