Biliyorum varlığının ummanında yüzmeyi. Ve sessizce ilerliyorum gözlerinin üzerinde. Yanıyorum nâr-ı aşkınla alev alev. Gözlerine ilerliyorum, gözlerine ilerliyorum... Ruhum ateşinin içinde bir odun gibi yanıyor umarsızca. Sesler, uğultular duyuyorum, yanıyorum... Her bir yanımda hissediyorum uğultuları. Ama bu uğultular aşka dair, sana dair. Ben sendeyim aşkım. Sende yanıyorum, sende nefes alıyorum, sende huzur buluyor benliğim. Nefesini hissediyorum, nefesinde yok oluyor varlığım. Varlığında eriyorum, eriyorum, eriyorum bir mum misali, damla damla akıyorum, damla damla akıyorum yere. Ama tekrar mum oluyorum, tekrar mum oluyorum, akıyorum, akıyorum... Bir cümledeki üç nokta gibi bitmedim, devam ediyorum, devam ediyorum sende. Sesindeyim, sesinde kelime oluyorum, sesinde cümle oluyorum, sesinde harf oluyorum, sesinde mısra oluyorum, bir mısra olup akıyorum içine, bir mısra olup cümlelerimle akıyorum. Elimde bir kalem var ve ben o kalemle yazıyorum kalbine aşkımı...