Hayat kayıplardan ibarettir. Kazandığını sandığı anlarda bile aslında kaybetmeye devam eder insan. Çünkü zaman, belli bir istikrar içinde kendisine tayin edilen rotada sür git ilerlemektedir.

Evet, hayat karşısında kaybetmek mukadder… Bundan kaçış yok. Buna rağmen kişi yaşadığı zaman dilimi içinde yine de kendisine düşeni yapmak gibi bir zorunlulukla karşı karşıyadır. Yaratılış gerçeğinin gereği budur.

Hayat karşısında kaybetmek demek, insanın kendi egosu karşısında da kaybetmesi demektir bir bakıma. Egonun kişi karşısında elde ettiği galibiyet, ona bir tür tatmin duygusu yaşatır ki bu da ego için hayatın karşısında kayıpların telâfi edilmesi anlamını taşır.

Bu tatmin duygusudur asıl, hayat karşısında sürekli kaybediyor olmasına rağmen insanı ayakta tutan ve beyhude mücadelesini sürdürmesine yardım eden. Ta ki “ARTIK BİTTİ” denilecek o son noktaya kadar…

Ama aslolan hayat karşısında kaybetmek midir? Değilse eğer, egosu karşısında kazanmayı hedeflemelidir insan. Egosunu yenebildiği oranda da hayatı yener, onu kazanır. Bu günü ve yarını ...

RECEP AKIL