Gecenin başlangıcıydı! Çok şey farklı bir anlam taşıyordu, etraf bulutlarla kaplanmış rüzgârın fısıltısını duyuyordum, duygularıma seslenircesine sesleniyordu işte bir Sessizlik çöktü içime. Penceremden dışarı baktığımda çok şeyin değişmeye başladığını gördüm. Artık bulutlar yavaş yavaş kendini bırakmış. Kar tanelerine, sanki her şey bir beklenti içerisindeydi. Çünkü dışarıdaki hava birden değişti, yüreğim burkuldu başımı kaldırdım seyre daldım gökyüzünü. Neydi o?

Gökyüzünde karların tanelerinin uçuştuğunu görmeye başladım, işte kar taneleri koşuyordu, bazen cama vurduğunda onlarda eriyordu bende eriyordum. Takıldı aklıma kar tanesi saçlarıma düştüğünü hatırladım bembeyaz o kar taneleri altında yürümek isterdim, şimdi uzaklara koşar gibiydi kar taneleri rüzgârın estiğinde, uzaklara savurduğunu gördüm, kar taneleri benden uzaklaşıyordu.

Kar taneleri, ben onu sadece camdan seyre dalmıştım, bana doğru koşuyordu kar taneleri, yüreğime taze bir hava estiriverdi, o anda ben penceremden uzaklara bakakaldım. Kendimden geçer gibi dalmışım, benimleydiler, sürükleyiverdi beni gecenin sessizliğine kar tanelerini o gece ruhumun başka yerlere daldığını anladım.

Ben onu yaşıyordum, bitmeyen gecenin sessizliği işte vücuduma bir ateş düşüverdi, avuçlarım yanıyordu, yüreğim eriyordu. Tüylerim ürperdi ben de ürperdim sanki o an onu yaşıyordum o benden uzaklarda, rüyasına girmek isterdim bu güzelliği birlikte
yaşamak için. İnsan çok şeyin kıymetini paylaştığında anlar, tıpkı kar taneleri gibi.

Güzel duygulara hasretim. Paylaştıkça çoğalan, yaşandıkça tazelenen sevgiyi işte,
Bu güzellikle yaşamaya başladım. Girmek isterdim, rüyalarına koşup giden kar taneleri olmak isterdim onun yüzüne konup erimek isterdim. Yüreğinde yanan ateş olmak isterdim. Ben onu yaşamak isterdim. İşte kar taneleri gibi koşmak isterdim. Cama her vurduğunda erimek isterdim onun sıcaklığından erimek isterdim.
Yazar: Hüseyin Sepetci