’’karanlık bir mağarada yürürken bir ışık görüp kalbin yerinden çıkacakmış gibi heyecanlanmaktı aşkın,ışığa doğru nefesimi tutup koşmak,saniyeler içinde o mutluluğu tatmak,hayaller kurmak .Işığı gördüğün yere gittiğinde ise aslında bir hayal olduğunu anlamak.Kendinden delicesine nefret etmek.Daha sonra ise yağan yağmurla birlikte ağlamak.Işığı birgün bulacağını bilmek ama yapılan bu aptalca hatadan sonra eski heyecanını vermiyor artık’’Kaçıp gitmek istemiyorum uzaklara.Korkak bir kız gibi kaçmak bana yakışmıyor artık.Üzerine yürümedikçe geçmezmiş korkular .Artık bende kaçmayacağım.Yanımda tam karşımda durucaksın.Ateşten korkucam ama canımın yanmasına rağmen yalınayak başım dik basıcam ateşe.Korkak olan ben değilim aslında sensin taşıyamadın aşkımı,korktun.Kimse sevmemişti ki seni benim gibi delicesine,kimse anlayış göstermediki sana benim gibi.Kimse cesur değildi benim kadar hem koynuna sokulup hem sana kafa tutacak kadar..Şimdi gittin ona ama sana söz veriyorum ona her dokunuşuna her bakışında beni arıyacaksın ...