Unutamazsın o kör bıçağı…
Kalbine inen her darbe; çaresizliğin kor kelepçesidir, aşka tutsak masum günlerini zindana çeviren. Yalan bir dünyada nefes aldığını ve aslında aldığın her nefesin, sondan bir önceki olabileceğini düşünmeden, bu mazlum hayatı aşka heba edersin. Hayat mazlumdur aşkın elinde. Aşkın acıması yoktur. Merhamet ırmaklarından yoksun bir yangının körüğüdür aşk. İşte bu yüzden unutamazsın o kör bıçağı.

Bazen zamansız çiçeklenir ve yaprak dökersin ayazda. Bazen de bir demircinin çekici olur ihanet, iner örs sandığı sinene. Ya dökülürsün aşkın elinde ya da ezilirsin… Bu yüzden sevdalısındır o kör bıçağa… Adam gibi kesilmeyi istersin tek seferde. Ama aşk; darbecidir. Ömrün geri kalanına yayar tüm işkencelerini.

Sevmeyi biliyorsan eyer yahut bir yalandan ibaretse senin sevgi sandığın şey, işte o zaman ömrünün tek gerçeği olan o yalan bakışlara tuzaklanışını unutamazsın. Aşk; ağızdan çıkan iki kelimeden ibaret değildir. “Seni Seviyorum” cümlesinin laubaliliğini gecenin zindanına gömüp, bir duruşa anlam katabilmektir. İşte bu yüzden de en manidar duruşunu sana saklayan o kör bıçağı unutamazsın…

Neyin kalmışsa içinde umuda dair, onu da bir uçurtmanın kuyruğuna ekleyip savurursun poyraz rüzgârına. Özgürlüğün resmi diye bildiğin umut uçurtmaları, kader ipleriyle bağlıdır oysa aşkın eline. Bu yüzdendir ki kucak açtığın rüzgârda, boynuna geçirilen yağlı urganı kesemediği için, o kör bıçağı unutamazsın.

Çocukluğum gibiydi mutluluk. Çat kapı yapan gülücükler gibi tesadüfen uğramazdı bana. Yetim bir kız çocuğunun başını okşarkenki
Oyuncağım gibiydi saçlarındaki kirazlı toka. Mutluluk bana; çınar altı serinliğinde içilen bir bardak çay kadar leziz ve bol telveli bir kahve kadar hatırlıydı… Vefanın koynunda solmazdı güllerim ve şah damarındaki kandan daha sıcaktı sana sadakatim. İşte bu yüzden ki sırtıma sapladığın o kör bıçağı unutamazsın…

Ömer TOMRUK