Sanırım herkes ÖLÜ OZANLAR DERNEĞİ filmini izlemiştir ve o film benim hep elimin altındadır.
Anlatılmak istenen;
Bir zamanlar yaşamış ve tutkulu öğretmenlerini ,öğrencilerin edebiyat öğretmeninin peşine gitmeleri..., önlerindeki hayatın hiç uzun olmadığını anlatan bir film...ve hırslı babanın arzusu....
Ölüm hayatın kaçınılmaz gerçeği;
işte şu sıralar yaşadığımız İSRAİL olayları ve yitirdiğimiz şehitler.O kadar üzücü ki
dinlemeye , yazmaya bile dilim varmıyor ve kafamı kuma gömdüm unutmak istiyorum.Ama beyin atamıyor. İçimde sızısıyla kalıyor.
Bunun gibi ne çok içimizde yaşadığımız kayıplar ve hüzün dolu olaylar var..Büyük bir kaza, bir kalp krızi , ölümcül hastalıklar. Bunları yaşadığımızda gözlerimiz açar ve ölümün burnumuzun dibinde olduğunu anlarız.
İşte o zaman hayatın yani hayatımızın ne olduğunu , niçin yaşadığımızın farkına varırız. V e oturup kapıyı aralar hayatımızı nasıl geçirmemiz gerekiğine karar veririz.
Asıl amacımız yaşamak olduğunu ve yaşadığımız sürece günün her saatiinin önemli olduğunu anlamalıyız .
Herşeye rağmen yaşamayı sevmeliyiz, zevk almalıyız ve her ne olursa olsun anı yaşamak ...
Aslında o AN kadar kısa ki..
Şimdi JEAN GINNO’ ndan güzel bir söz
GÜNLER BİRER MEYVE, BİZİM İŞİMİZSE ONLARI YEMEK
sevgilerimle...