3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
732
Okunma
Ağlamak geldi içimden ama sebepli, sebepsiz..
Yaşamın hep güzel ve umutlu olacağını düşlemiş, hiç bir zaman ölümün, terkedilişin, acının arkadaşım olmayacağını hayal etmiştim.
Bütün umutlar kardelen gibi öylesine çabuk soluyorki...
Yaşam hiçte düzlük değil, diken, çakıl, çivi, kırık cam gibi her türlü engellerle dolu. Yüreğinizle yürümeye kalkışsanız parçalanacaksınız. Kalın zırhlarınız giymelisiniz...
Minik bir bebeği düşünsenize ne kadar aciz, muhtaç... Ben bebeklere bakarken gözlerim dolar hep. Neden diye düşünürüm, Rabbim neden bu kadar korumasız ve aciz yaratmış.. Var olmak ve yok olmak... Bebeği 8 ay bekliyorsunuz ama ölümü kim bekler.. Doğum beklenerek geliyor ama ölüm. Öyle bir anda çıkıveriyorki karşınıza...
Cevap Yaz