Ben bir sevda çiçeğiyim.Yaşım insanlık tarihi kadar eskidir.Dünyanın geçirdiği tüm
evreler bende saklıdır.En iyi arkadaşınız da benim.Benimle dost olanların hiç canı sıkılmaz.
Sevgi benimle filizlenip çiçek açar.Umut bende,bilim bende,fen bendedir.
-Beni tanıdınız mı?
-Özür dilerim.O denli hoş anlattınız ki zihnim karıştı.
-Kendinizi tanıtmaya devam eder misiniz?
-Doğada doğdum.Babamın adı Güneş,annemin adı Topraksu’dur.Doğada büyüyüp geliştim.
- Sizi daha iyi tanımak için birkaç soru daha sorabilir miyim?
-Buyurun!
-Niteliklerinizi anlatır mısınız?
-Tüm bilgileri kuşaktan kuşağa aktarıp gözleri görmayanlare ışık,kulağı işitmeyenlere ses verir;pas tutmuş kör beyinleri aydınlık yaparım.Benimle dost olanların yüreği insanlık
sevgisiyle dolar.Yobazlıktan,fanatiklikten kurtulur.Gerçekleri konuşmaktan korkmaz.Kadın-erkek eşitliğini savunur.Doğuran,besleyip büyüten,koruyup kollayan tüm
kadınlara saygı duyar.Erkek arkadaşıyla söyleşi yaptı diye öz kızını öldürmez.Namus bekçiliğine soyunmaz.Dil,din,renk,ırk,cinsiyet,bölgecilik ayrımı yapmaz.Kendisini Allah’ın
yeryüzündeki elçisi gibi görmez ve kimsenin kılık kıyafetine karışmaz.İnsanların yatak odalarına kamara sokup izlemez,telefonlarını dinlemez.Atatürk devrim ve ilkelerini savunur.Savaştan değil barıştan yana olur.
-En çok nelerden hoşlanırsınız?
-Elden ele dolaşmak hoşuma gider.
-En çok neye üzülürsünüz?
-Tüm canlıları bir anda yok edecek güçte olan silahlardan bile tehlikeli görülmem beni
üzer.En çok üzüldüğümse tutsak edilip farelere yem edilmem,bazen de etrafa aydınlık
mikrobu saçmayayım diye yakılıp yok edilmemdir.Şimdi beni tanıdınız mı?Beni hala tanıyamadıysanız beyin körlüğü hastalığına yakalanmışsınız demektir.Hastalık kronikleşip
üzeri pas tutmadan lütfen sayfalarımı çevir ve oku.Oku ki:Gelecek kuşaklara kavga ve savaşlardan uzak,barıştan yana aydınlık bir dünya bırakasın...

Müfit AKSAKAL
(İlköğretim Dilbilgisi 6,Başarı Yay. İstanbul 1988)