..................................................... Sonra ilk olarak Güvercin söz alır. Oysaki Güvercin Kartaldan doğmuştur. Her şeyden önce Güvercin son sınırda (sidretü’l-münteha) tünemiş Kutsal Ruh’un Senbolü olarak tezahür eder. Bu Sınırı sadece Hz. Peygamber aşmıştır. Cebrail bile o sınıra geldiğinde durmuş ve sınırı geçmemiştir. Güvercinin ağacın tepesinde ilk gözükmesi varlıklara bağlı olan çift hakikati, yani onların varoluşunu yani kendi menşelerini müşahade ederek öze dönüşünü temsil eder. Tıpku Havva’nın Adem!in böğründen zuhur edişi gibi. Güvercinde Kartaldan çıkar; bundan Kartalın haberi bile olmaz. Böylece hakikatin ikili yönü erkek ve dişi yada aktif ve pasip etken ve edilgen yönü oluşur. Görünüşte varlığın birliği böylece bozulur.

Güvercini görür görmez Kartal onun aşkıyla yanar tutuşur. Güvercinin dış güzelliği onun iç güzelliğinin farkedilmesini önleyen bir zuhur perdesidir. --

Not. İbn Arabi. Nurlar Risalesi. sayfa 63