yine şiddet,hayatımızın her alanında her şekilde yaşama ihtimalimizin yüksek olduğu şiddetin duygusal boyutunu bir süreliğine üzgünüm ki,gözardı etmek durumundayız.belki ondan bir adım önde gelen bedenimize saldırıyı kabul edemeyiz ve ellerimizi kenetleyemeyiz .doğum anından itibaren bazılarımızın kaderi haline gelmiş olan şiddet daha küçük bir kız çocuğu iken baba evinde,eş ve anne olarak evliliğimizde,sosyal hayatımızda ,her türlü toplu taşıma aracında,payımıza düşen zaman yasağını gözardı ettiğimizde ,giyim özgürlüğümüzde ve yaşayabilmek için çalışırken,gelişmiş hayat görüşümüzü savunduğumuzda başımızda döner.kadın olmaktan nefret edesimiz gelmesin sakın,biz iyi ki kadınız.ve insani faydalar sağlayan mesleklerimizle ne tükenmiş varlıkları bağlayabiliyoruz hayata,duyulsun,sözüm şiddet seyircilerine ve uygulayıcılarınadır.kadına şiddeti kabul etmeyelim lütfen sesimize ortak olun,sesimiz çığlığa dönüşsün.hemşireye saldıran hekimi kınıyoruz.şiddette neden yoktur, insani ve vicdani görevlerimizi daha yetkili kurumlara gururla ,sabırla ve güçle devrediyoruz.öğretimin ancak eğitimle varedilebildiği insani varlıklarla yaşamak,kendimizi varetmek istiyoruz.bize ellerinizi verin......