Şahane bir pazar günü geçirdik ailece..Güzelliği tüm baba tarafı akrabalarımız ile sabah kahvaltısında buluşmamız oldu..

Bu geleneği hayatımıza yeni koyduk..Hayat o kadar tempolu oldu ki, kuzenlerin sadece düğününe gidebilmiş, sonrasında bir düğünde veya cenazede görüşür olmuşuz..Gelinler çalışıyor, damatlar devamlı seyahatte, kimse kimseyi tanımaz oldu. Kuzen çocukları, sınav maratonunda, hepsi birer genç kız delikanlı olmuşlar, ama aileyi tanımıyorlar..Ailece duruma el koyup, böyle olmaz dedik ve en uygun çözüm tüm aile senede bir kez ya akşam yemeğinde ya da sabah brunchta beraber olma fikrinde anlaştık..Otuz kişinin birarada olması hepimizi heyecanlandırdı..Özellikle büyükleri..

O günü, babannenim de ölüm gününe denk getirdik..Kuzenlerden biri, tüm aile fotoğrafları ile ekranda hepimize nostalji yaşattı..Eski anıları canlandırdık, ölenleri andık ve çok mutlu olduk..

İki gün önceki doğumgünümü unutmayan ablamın, bir mumlu pasta ile o gün, sürpriz yapması beni nasıl mutlu etti anlatamam... İyiki bir ablam ve bir erkek kardeşim var..

Bazı aileler, miras kavgası içersinde bir halı veya bir yüzük yüzünden senelerce kardeşleriyle küs kalırlar veya dargın ölürler..Değer mi? Bir akrabanın "nasılsın?" demesi bile bir halı parçasına eşit olabilir mi? Hayatımıza hoşgörüyü soktuğumuz, bardağın dolu tarafına baktığımız zaman hayatı ne kadar hafifletmiş olacağımız bir bilinebilse..

Tüm küslüklerin üzerine bir tül gerip, hayatın tadını tüm sevdikleriniz ile geçirmenin haffliğini tadın..

İyi ki varsınız hayatımda,
Abla, kardeş, amca, hala
Bir gülümseme, bir dokunuş,
Ne çok anlam kattı hayatıma..
At bir kahkaha, çınlasın ortalık
Güle dokun, çiçeği kokla
Bir gülümse...
Selam gönder yıldıza
Hayat bir anlam kazansın
Senin yüzünde...