Bu gün biraz eşler arasındaki problemlerle ilgili sizinle hasbihal etmek istiyorum.. Bakıyorumda önemli bir sorun olmaksızın yeni evlisinden tutunda kırk elli yıllık evlilere kadar eşlerin nerdeyse % de 90 ı birbirinden şikayetci . ve malesef sizde yakın çevrenizden şahitsinizdir ,bir çok boşanmaya tanık olmuşunuzdur.. peki nedir bu şikayetler ? bir sürü şikayeti sıralamaya gerek yok .Genelleme olarak alırsak ilgisizlik !!
Neden dövenleri ,eve gelmeyenleri , içki içip eziyet edenleri , çalışmayanları, kumar oynayanları , yemek hazırlamayanları , çamaşır yıkamayanları görmeyizde eşim bana eskisi gibi değil deyip hemen suçlamaya kalkarız ?. Eee yaşıyoruz hayatımızda,herşeyin zamanı var. Bazı tatlı anları yaşarız ve geçer ,nasıl artık istediğimiz halde çocuk bahcesinde oynayamazsak ,bazı şeyleride istediğimiz halde yapamayabiliriz . Biz görevimizi yapmakla mesuluz ,önce biz görevimizi yapacağız , ondan sonra eşimizi sorgulayacağız .Zaten kendi görevlerimizin telaşına düştüğümüz zaman eşimizin neyapması gerektiğini ne yapmaması gerektiğini nerde anlayış göstermemiz gerektiğini kendiliğimizden çözüyoruz. Bir nevi empati ..
Her insan hayatının her devresinde sevgi ilgi şefkat ister . Evlenmeden önce anne babası kardeşi arkadaşıdır, evlendikten sonra ise herşeyi olan eşinden bekler bir çok şeyi , ama cicim ayları tabir ettiğimiz günler geçtikten sonra yakınmalar sızlanmalar gün geçtikce çoğalır . Eski aşk, romantizm kalmamıştır gibi gelir . Sabahaları saçını taramaya üşenen eş , diğerinin traşıyla uğraşır :) artık birazda sevgisizlik girerse araya ,nerde kötü huy varsa onları görürüz . Aslında biraz daha mantıklı bakabilecek olursak o kişiyle en özel anlarımızı yaşadığımızı ve en özelimizi paylaştığımızı unutmamalıyız . Düşünmek lazım ailemiz yakın çevremiz bizim yanımızda yalnızca onu kabul etmiştir . çocuklarımızın babası yada annesidir ,bu bile yeter bazen sevmeye.
Tabiki bazen ne yaparsanız yapın olmuyor , acı gerçek kaçınılmaz oluyor . aslında eşler kendilerinden kurtulmuş olsalarda olan yakın çevreye ve çocuklara oluyor . Tabi biribirine yada kendine zarar verecek kadar bir sıkıntı varsa uzatmanında gereği yoktur , hele çocuklarda varsa gelecekte çocuğun psikolojisi bakımından bazen bu hal kaçınılmaz olur.,yinede imkanları ve sınırları zorlamak gerek diye düşünüyorum . Biraz fedakarlık ve saygının bir çok problemi ortadan kaldıracağına inanıyorum . Ufak sorunları büyümeden konuşmayla, olmazsa fedakarlıkla çözebileceğimiz kanaatindeyim. Çünkü herkesle konuşulmuyor. İllaki bir tarafın tamam demesi gerekiyor ; rahat için, iç huzur için tamam diyen biz olabilmeliyiz bazen .Birde şu var ki evelden ayıptı günahtı şuydu buydu diye insanların çoğu cehalet yüzünden sorunlarını paylaşamazlardı ve aile içinde olumsuzlukta olsa sineye çekilirdi. ama şimdi yakın arkadaşına bile anlatamadığı sorunu internetten arayıp cevap bulabiliyor . Gerçi internet çıkalı boşanmalar daha hızlandı ama neyse konumuz bu değil ,kısaca üstünde durmak gerekirse , arayış içine giren eşler bir kaç süslü sözü başkasınını ağzından duyarak kendini hatırlıyor ,o anki heyecan tamam ama hastalansa parasız kalsa yada bir ihtiyacı olsa kendine eşinden başka yardım edecek kimse yoktur ,bunun bilincinde olmaya gayret edelim inş.
Bunları söylerken ben süperim ,süper bir eşim demiyorum . Hepimizin hataları var ve bazen ok yaydan çıkıyor ,önemli olan ateşe körükle gitmemek, haklıyım haksızsın davasını bazen bir kenara bırakıp zamanı ertelemek ,sonra konuşalım diyebilmek ,Hepimiz iyi biliriz ki ne zaman öfkeyle iş yaptık sonrasında hep pişman olduk .Mutlaka herşeyin kötü yanları varsada illaki iyi yanıda vardır ,eşlerimizdede bu iyi yanı görmeye çalışmak bizim için en doğru yol olacaktır. SEvgiyle sağlıkla mutlukla Kalın ...