kendimimi yoksa başkalarınımı anlayamıyorum çözemedim.
neden hep sevdiklerim bana oyun oynuyor? neden hep başka tanıdığımdan farklı çıkıyorlar karşıma?

başımı çok ağrıtıyor bu durum.aklımdan çıkmayan isimler sürekli acı çektiriyor. onca arkadaş olsakta beynim sen aşıksın diyor. gözlerim den sözler dökülmüyor.

evet bu bir aşk istilası! unutmaya çalışıp unuttum desende tekrar istilaya maruz kalıyor bu savunmasız kalp! ağlıyor ağlıyor göz bebeklerim... seviyorum... seviyorum...


senin için diye bilirmisin?
(arkadaşlarına dediğine benzemez)

bir kez olsa dahi sevebilirmisin?
(haftalık sevmelere benzemez)

bir kez seni seviyorum diye bilirmisin?
(her keze dediğine benzemez)


kıskaçlığım hiç olmadık yerde patlayabiliyor. kimsin sen diye sorduğumda cevap dahi veremiyor...

bana da cevap ver dediğinde susmaktan başka bir şey yapamıyorum...

yıkılan tek kale kalbim
hucum eden senin gözlerin
görmedim gerçi,
görsem de sırt çevirip gittin.

şimdi sayısal değerler ile isim yazmaya benzemiyor. dostlarımın alp boşver unut gitsin çekilirmi boş yere acı demesi bi anlam ifade etmiyor...

bu duyguları seninle bile paylaşmak istemiyorum...


köyün delisi,
her gün bayram dedi,
sevip durdu,
gerçeği göremedi!