2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
723
Okunma
Kendine isyan...İnsan tozlu raflarda eski bir kitap...Hitabeti yetersiz,kifayetsiz...Anlamak zor,kelimelerini bilmiyorum,zaman gizlemiş anlamları ...Yine de mahkumum bu bilmeceye, bu insan sahteliğine ...Tahammülü aştı sınırları ...Gözyaşı arası...Artık bıraksın hayat peşimi, yorulmadı mı hala?Gençlik nefesimi ;ihtiyarca soluyorum.mekanlar aynı,insanlar da,lakin zaman adaletsiz,reva mı ellerim titriyor.Uykular rahatsız,rüyalar kasvetli,siyah,boğuk...Sınırları aş,varlığımı farzet ki yok...Ne yapabiliyorsun ;tahribini inkişaf et hadi.En fazla bir cuma gününün akşamına kadar geçer hükmün .Sonrası sevda,vuslat...ya da sayısı bittiğinde nefesimin ,
son bulur tahakkümün, hadi zorla!Ne yapabilirsin en fazla?
Şiirin sahibi
Cevap Yaz