Sonbahar mevsmine merhaba dedi gönlüm.Ne bi şenlik var nede gülen yüzüm.Bütün adımlarım da bu saatten sonra kördüğüm.Ne yorgun bir yenilgidir sevgi baharım.Mutluluğum vardı artık elimde sonbaharım.Mevsimler ardı ardına yaşanmakta acısı tatlısı hatıralarda,sadece ben kaldım sonbahar ayazında.Yağmur yağıyor göz pınarlarıma şiddeti derinden atkiiyor yaşamaya.
Şiddetlice kopan fırtına aynı yüreğimdeki gibi.Yokluğun verdiği acıyla sonbaharın fırtınası birleşti.Şimdi ne onda ne bunda var bana bi çare.Sessiz kıyı limanlarda bir yudumla acıma deva.
Gün ışımış,yarın olmuş,güneş açmış,yıldızlar gökyüzünü donatmış neye yarar.İçim de ki hicran yarasını kimler kapatıp da yeniden hayata bağlar.
Dost eli uzansa omuzuma, merhem olmak isterim, unutturmak yanında olmak diyaloğun bu dur dostunla.Dinler seni sessiz sedasız, yorumsuz, bunalımın adımında yalnızlık limanının ortasında sen bir başına üşüyerek acılarla kıvranırken dost dinler seni.Korkar içindeki duyguların tarifini yapmaya.Bir el omuzlarıma allahım...Umarsız hastalıklara yakalandı bedenim.Ey dost ben hangi tarafa adım atarsam atayım yine öleceğim.Yoklğun gemisine hüzün attım söylesene ben bıraksam da terk edermi yokluğu benim limanımı.Geçip gider mi ayazıyla son bir defa üşütürek.