Duygularım değişikliğe,çoğuda gitmeye meyilli bugünlerde.Apaçık mutlu olmak istiyor boşluklarım.Günahlarım olmadan yaşayamıyorum.Şehrin karanlık buğusu yavaşça
apartmanların üzerinden çekiliyor ve güçlükle ellerimi uzatıyorum sigarama .. Kimsenin kimseye benzeyemediği şu günlerde ..
Yabancı siluetlerin altında tanıdık bikaç şey arıyorum umarsızca.Tenimi,yanakLarımdan süzülüp çenemde buluşan iki damla
gözyaşı neşelendiriyor.Ağlayabilmek güzelleştiriyor gözlerimi,tek yeteneğim bu olsa gerek .. Dudaklarımı,bikaç gündür çıkmak
üzereyken çürüyen kelimeler okşuyor .. Tekrar yıkıyorum yüzümü..
Bembeyaz,yumuşacık havlumla siliyorum ıslak gözlerimi .. Beynimde bir ’keşke’ye daha yer açılıyor sonra.KEŞKE şu beyaz
havluyla silinebilse yaşanmışlıklar .. Tebessümle tek bir gözyaşı daha akıtıyorum yere .. Anlaşılan hiçbir zaman annem gibi çığlık
atarak ağlayamıycam.Dolup taşan kurgulara benzetiyorum gözlerimi .. Elime hıçkırarak büyüyen bir bebeğin resmini
alıyorum.Boncuk boncuk kahverengi gözleri.Ancak,o günden belli bir an önce yaşlanmak istediği.Boğazıma batan kelimeler bir
anda dönüşü veriyor çığlığa.Problem içimdeki sembolleri çözemeyişimden midir ? Karanlık simalı bir çocuk ; kimin nesi belli deil .. Kısa yoldan ellerimle dinliyorum kalbimi,görünmezliğe bürünmüş buruk
bi acı ve yıllardır hiç bu kadar yoğun hissedilmedi.Kendi kendine sönüyor elimdeki sigara ve bi diğerini yakıyorum kalbimdeki
ağrıyı umursamadan,sanki ölmekten hiç korkmazmış gibi.Evde ürküyorum karanlıktan kalkıp yakıyorum tüm ışıkları.Hep
inanmışımdır yıldızlı gecelere.Tek başıma yaşadığım tüm serzenişlerimden kurtarmıştır o geceler beni.Güneş gözüme dem vurmaya
başladı bile .. Benim ise tek yaptığım kulağımda çınlayan melodilere yön vermek.Masallar hadlerini bilmiyorlar bazen.Benim
içimdeki sevgi onlara karşı kocaman olsa da .. Kendilerini ufacık bir çocukkende severdim mübalağa içerseler bile.Senelerden
sonra bugün ilk defa bir kahvaltı masasında kendimi görmeyi umuyorum.Şirin bir dava var da hayatımda .. Kocaman bir heycan yüreğimin tam ortasında.Bu davanın sonu nereye varacak acaba ? Aşka karşı eylemdeydim aslında,gözlerimden hızla düşüp
yere çakılmıştı uzun süre önce..En gerekli zamanda yaşamamı döndüm ne ? Hayata tekrar bağlanmak için ani bir gülümseyiş
kadar güzel bi sebep olamaz .. En
anlamlı sessizliğine büründü şimdi odam.Pencerenin aralığından duyulan kuş sohbetlerini dinliyoruz,açık-yeşil renkli
dört duvarımla birlikte.Yarım saate kalmaz validenin buğulu sesi gelir kulaklarıma söylene söylene.Tek sahip olduğum yerde
geçirmeliyim bu süreci..En anlaşılmaz,en önemsiz eşyalarla birlikte..Gün ışığı siliyor bütün yaşanmışlıkları.Kayıtsız,şartsız yeni
bir kahraman sunuyor hayatıma..