Susmaktır aslında bazen her şeyi açığa vuran.Kelimelerin bile anlatmakta zorlandığı duyguları anlatırsın susarak.Bir kilit vurursun ağzına ve gözlerin konuşur.İçindeki fırtınaları,dolup taşan coşkunluğunu,kırılan kalbinin acı sesini ve çektiğin ızdırabı anlatır gözlerin.
Bazen konuşmak istersin.İçindekilerden kurtulmak istersin.Ama istesen de konuşamazsın.Vurulan kilit açıldığı halde sözler özgürlüklerine sırt çevirir.Boğazında koca bir düğüm olur sözlerin...
Bazen bir şeyler söylemek için,en azından fısıldamak için açarsın ağzını;suskunluğun pençesi altında bulursun kendini,susarsın.Ve bütün hakimiyeti gözlerine verirsin...Sözler anlamlı bakışlarla bir ok gibi fırlar gözlerinden.Gözlerin bir tiyatro sahnesi gibidir;oyuncularsa bakışların...Ve bu oyuncular rollerini o kadar güzel oynarlar ki sözlerle bile tercüme edemeyeceğin duyguların çıkar ortaya...