Ben neyim kimim ?
Düşünmekten okumaktan kendimi alamayan bir serseri..
Yalnızken komplike duygulara kapılan bir kollektiflik bağımlısı..
Serseriden ileri gitmeyen sıfatım saki olsa da aynı evliyada da..
Seninle tanışamamın sebebi kendime öncelik vermememin yegane sonuçlarından biri olduğunu gördüm..
Yaşamıma bir aranjör bulamadım böylesinin çok daha fazla yararlı olabilme ihtimali var.
Yaşam denen oyunda her hamlemin sonucunda başarılı olabilme ihtimalim tam tersiyle karşılaşınca rencide olur :)
Dilimden düşmeyen yarar ve düzen kelimesinin evimin önünden bir defa olsun geçmediğini bildiğim halde
ölüm kalım sebeplerini tahminlerle sınırlandırarak bir türlü olmayı başaramadığım tatminkar ruhlardan biri olma yolunda ilerlemeye gayret gösteriyorum .
Olmuyor işte; bu fabrika ayarlarına geri dönülmeyen serseri Saki’de herkesin inandığı şeyi yalanlamaktan
kaçındıramıyor kendini.
Düşünüp de inanmamak en büyük suç ,körü körüne bağlanmanın en güzel ödüllerle ödüllendirildiği düzenlerde anarşizmin tutsak çocuklarından biri oluyor çıkıyorum ;
çevremden gelen küfürler eşliğinde..
Bu adalete kafaları yatan adamlarla adları aynı bile olsa ’aynı şeylere inanmıyoruz ’ .Yaşamlarımız bazen kesişse bile kesiştirmemek için elimden geleni ardıma koymuyorum bu örtüşmeyi engellemek için.En büyük suçum bu bana özgü düşünceyi göğsümü kabarta kabarta söyleyebilme cürretine sahip olmam ;dolaylıda olsa yine düşünmeye geldi mahpusluğumun nedeni..
Benim gündelik yaşamıma şahit olanların Rodin’in heykeline yabancılık çekebileceğine ihtimal vermiyorum.
Devamlı aynı ’düşünen adam’ pozunu vermekten kaçınamıyorum.Kaçınamamaktan çekinemiyorum ;sabit noktada takılı kalmış
gözlerim eşliğinde .
Gece ;düşünmekten insan görünümlü şahinlerin saçma diye nitelendirdiği artık insan
görünümlü şahinlerin gözünde ortalık orospusu olmuş düşünen adamlardan birde bilindik adıyla Muhtar Kent’ten ve yapmada doldurmada tüm kapitalist emperyalist amerikan uşaklarından emeği geçen herkes sağolsun alıkoyamıyorum kendimi kafein bunalımlarından,uykusuzluktan .
Bazen içten dışa bir iki sempatik kelimelerle açılıyorum kendimi bulamadığımı görünce oradanda uzaklaşmaktan
alıkoyulamıyorum düşünmekten alıkoyulamadığım gibi kendimi.
Kitaplığımdaki kitapları toplasan aklımdakilerin, beynimdekilerin onda biri etmez ;birşeylere kalben inanabilme
yeteneğimin senden ileri gitmemesinin sebebininde bu bilgi yığınından kaynaklanan nefes darlığının tek nedeni
olduğunu tek suçum olanı eda ederek anlıyorum..
Sürrealizm içinde kaybolmayı tercih ediyorum yaşamıma
ben sür sen real
sen sür ben selamet
..
Saki