Bakma sen benim ağlamalarıma.İçimden ağlamak gelir, ağlarım.Hiç kimseye kızgın değilim, haddime mi düşmüş.Sadece ağlamak gelir içimden ağlarım.

Benim ağlayışlarım ağaçlar yaprak dökünce de olur.Güneşin batıp arkasında kanlı bir göz bıratığındada olur.Sabaha vardığımda yıldızların sönüp ıraklaştığında da olur.En çokta sana olur.

Gitmeni ben istedim ama çok zor imiş bu kadarını tahmin dahi etmemiştim,öylesine geçer diye düşündüm ama çok zor işmiş bu sevda.Zor zanaat .

Asırlık çınarlar gibi direniyorum ,yıkıklarım çok ,çatlamışlığım vakitsiz,sensizliğim en büyük acıdan ,kilit vurulmuş bir sandık.Ağlıyorum işte, içimden ağlamak gelir ağlarım.

Vaktimi olur ki ağlamanın, bazen coşar ağlarım, bazen susar yanarım, bazen de nedensiz ağlarım .

Ağlamayı seviyorum.İçimi kuşatan ağır bir taş birikiyor üzerime ,hiç bilmediğim diyarlara savruluşlarım başlıyor,ama hiç gocunmuyorum ,senin yerine döktüğüm gözyaşlarımdan.

Gülmeyi sevmiyorum,içimdeki hüznü ancak demlerimle savurmak, içimi tüm sancılarla, çepeçevre sarmayı düşlüyorum.İnat ediyorum hayata beni sevindirmesin,gülmesin yüzüm, ağlasın bahtım her vakit,her zaman,her an..

Şimşekler çaksın içerimde,yıldırımlar vuruşsun bölgemde ,bulutların gözlerinden akan yağmurdan daha çok aksın yaşlarım.Ağlamak istiyorum,hep hüzünle yaşayayım,hep gamla yoğrulayım.Ağlamak gelir içimden ağlarım.

Seviyorum ağlamayı,bana beni hatırlatıyor,kim olduğumu çözmemi sağlıyor,kaybolmuş bir benlikte, sarararak tutsak olmak istiyorum karanlığa .

Ne olur rahat bıraksın sevinçler beni,kahkahalarım yormasın ,Gözlerim gülmesin, güneşin sıcaklığı gibi.

Beni bırakın dostlar ben bir vakit ağlamaya gidiyorum.Vakti gelincede gelmeyeceğim biliyorum.

Ağlamak güzeldir ,bir derenin çağlayıp önünde birikmiş balçığı, sürükleyip götürmesi gibi pırıl pırıl olur insanın vicdanı.

Tüm insanlara ağlamayı diliyorum.