KAN AĞLIYORUM DİYE BİR ŞİİR VAR NİİL İMZALI.....
Kısaca diyorki: söyleyemediklerim var içimde, hala bekliyorum birgün söylemeyi,
Hala bekliyorum beni sevmeni ,yıllar da geçse unutamam seni sevdiğimi,
Yıllar sonra bir gün .:bu şiiri gönderdin bana suratıma çarptın sanki, o günü...
Seni ’’sus ’’diye susturduğum günü,içinde kaldı... ama hiç bir zaman bitmedi, biliyorum ...hiç Görmediğim halde seni hissediyorum, ama bende susuyorum,,,
Bu şiirle dünyamı değiştirdin sen,
Belki okumadan gönderdin ,belki özellikle, artık seni anlamam gerektiğine karar verdin,
Bilmiyorum... ama ben okuyunca çok ama çok ağladım ...sana yaşattıklarıma üzüldüm,
Acaba: dedim gerçekten şiirdeki gibi hala bir umutmu bekliyor,
Yoksa sadece içinde kalan bir uktemi...söyleyip kurtulmak bu yükten,
Söyleyemediklerinin acısımı var içinde,, yoksa hala o yara kanıyormu ,
Günlerce düşündüm sorsammı, sormasammı,, ne cevap alacağım...
Yok sadece tesadüf de diyebilirdin,, öylesine gönderdim,, içim de sana karşı bişey yok,
O zaman rahatlarım, hala dost kalmak istiyormuş meğer derim diyordum....
Ama unutmadığını,, hala sevdiğini biliyordum ,,sanki bundan emindim...
Bildiğim için... zaten seninle konuşmaktan çekiniyordum,
Ümit verirmişim gibi geliyordu ,senden uzak kalırsam unutursun sanıyordum,
Kendi kendime böyle düşünüyordum ....
Ben hala kendimi anlayamıyorum ,hala çok utanıyorum,
Nasıl oldu, ne söyledin, nasıl etkilendim, bilemiyorum,,
Nasıl değiştim ben ,,kendime hala anlam veremiyorum .
Sen belki bu davranışımdan sonra bana inanmıycaksın,
Ama ben çok katı kuralları olan ,üstelik başkalarına ahkam kesen,
Hiç böyle konularda taviz vermeyen biriydim,
Diyorsunya: bildiğim, şeyi ,söyle söyleyemem, asla söyleyemem,
Çünkü ben kendime bile söyleyemiyorum hala,
Kendimle mücadele ediyorum, bir tarafım dur diyor, bir tarafım devam,
Sen benim yaşadıklarımı anlayamazsın ,içimde birbirine zıt iki karakter var,
Senle konuşurken suçluluk duyuyorum, konuşmasam özlüyorum,
Ben kendime öyle kızıyorumki, kendimi affedemiyorum bile,
İnan bana benim için hiç kolay değil....
Ben sürekli bu duygularla kavga ediyorum ,içim içimi kemiriyor adeta,
Kendimi sadece şöyle teselli edebiliyorum:
Bu anı yaşa ,yarın belki olmuyacak, o olduğunda mutlusun ,yarını düşünme...
Kendin için yaşa ,istediğin şey bu ,neden engel oluyorsun ,,yap ,
Küçücük, kısacıkta olsa :mutlu olmaya hakkım var ,diye düşünüyorum ,
Ben seni olduğun gibi kabul ettim ,değiştirmeye asla çalışmıyorum ,
Sende beni bu şekilde kabul ettin, benim iyiliğimi düşündüğünü biliyorum,
Asla senden dolayı çekinmiyorum ...
Sende benden yana çekinme asla sana rahatsızlık vermem ,
Hiçbir şey beklemem senden,senin beni sevmiş olman yetiyor bana,
Kızıyorum ya sana arasıra :sebebi de yok aslında ,
Bazan yetmiyor zaman... içimde kalıyor kelimeler, daha fazlaya ihtiyacım oluyor,
Daha fazla özlüyorum bazan seni ,yetmiyor kelimelerin bazan, daha çok duymak istiyorum.
Hani ulaşamıyorum ya sana bazan, yanında olamıyorum ya, ondan dolayı....
Kendime kızıyorum aslında ...hani birşey beklemiycektin ,hani daha fazlası demiyecektin diye....ELİMDE DEĞİL SEVGİLİM hislerime yeniliyorum....