Yüreği katran karası adam..Adam deyişim;adam oluşundan değil,mecbur kalışımdan.
İki dudağımın arasına sıralanıpta;söyleyemediğim,o kadar çok adın var ki bende...Söyleye-
meyişim benim adamlığımdan.Yoksa bilirim,bendeki adlarını bir bir sıralamayı.Ha birde keli-
meleri çirkinleştirmekten korkarım.Güzel adın yokki..
Çoktandır öfkemi kınına koyup;vazgeçmiştim,senden ve seninle ilgili herşeyden...
Birde sevinmiştim.Kurtuldum diye.Hatırlarsın aynandım;sana seni yansıtıyordum,ne kadar çirkinliğin varsa yüzüne vuruyordum.Ağır gelmiştim,taşıyamamıştın.Alışmıştın kendin gibi hayatı çirkinlikten yana yaşayanlarla aynı safta yer almaya.Çirkinliklerden uzaklaşmanı
bekledim.Bulandığın çamurlardan çekmek istedikçe,battın en dibe.Kirlenmek istemedim se-
ninle,bıraktım ne halin varsa gör dercesine.
Dedim ya,öfkemi kınına koymuştum.Bugün tanıdığın biriyle karşılaşıncaya dek.Anlat-
tıklarını duydukça,öfkem kınından çıktı yavaş yavaş.Yok ben sormadan söyledi.Çoktan sil-
miştim seni.İzin bile kalmadı bende.Neyse o hala eski sen olduğunu söyledi.Bu kaçıncı saya-
mamış.Kancayı takmışsın yine birine.Ha bi de hava atmışsın,işler iyi çok yoğunum falan.
İşte bu noktada öfkem çıktı kınından...Yüreği katran karası adam...Yürek dediğime
bakma.Mertte yürek sen gibi namertte sadece kan pompalayan bir organ.Hani şu sol yanın
da taşıdığın..Hani ağına düşürdüğün her yosmaya;her defasında,ilk kez sunarmış gibi sun-
duğun..Yetmezmiş gibi;adını,sevgi,aşk koyduğun..Dedim ya;sen gibi namertte,sadece,kan
pompalayan organ.O organın var ya,onu bedeninden ellerimle söküp almak istedim..Parça-
lara bölmek ve köpeklerin önüne atmak istedim.Bunu nasıl istedim bir bilsen...Sonra avaz
avaz haykırıp "o bir pislikti"...Alın...İşte...Yüreğim dediği..Onuda itler yedi...Ve ohhhhhhh
öfkem dindi...Kurtuldu diğerleri...
Merdin tasından zehiri içerim..
Namerdin tasından balı neyleyim..