Bu sabah, çayımı yudumlarken, menekşe kokulu ellerinle demlediğin çaylar geldi aklıma. Senin demlediğin çaylardan aldığım tadı özlediğimi anladım. Çayımın buğusunda hayalin canlandı. Bardağı daha itinayla tutmaya başladım.Çünkü, senin hayaline bile iğretilik yakışmazdı...

Anlaşılan, bir güne daha senin muhayyel ve meçhul ikliminin gümüş kıyılarını yâd ile başlayacağım. Günümün güzel geçmesi için gül tebessümünü iliştireceğim zamana. Zamanla birlikte zambak ellerini tutacağım hayalimde.


Şavkın vuracak gün ortası yüreğimin orta yerine. Ve sevdanı bir hamaylı misali boynumda taşıyacağım. Nişan u Zişan olacaksın gönül sayfamda. Sayende meskenetten kurtulacağım. Gönül yarama, buğulu bakışların merhem olacak.


Çayındaki ıtır yaşadığım sürece her sabah kapımı çalacak. Ardı sıra hayalin gelecek muhayyel ikliminden. Kapım bir sana açılacak. Gönlümde buruk tadın, dilimde adın devran dönüp duracak. İntizarım olacaksın yaşadığım sürece. Dualarım seni cümle kirli nazarlardan koruyacak. Muhayyel ikliminde tertemiz kalacaksın.


Zaman zaman şiirler yazacağım içinde gül dibaceli adın geçecek. Gönlüm senden başka ne yâr ne canan seçecek. Menekşe kokulu ellerin ve en güzel hayallerin içimi ısıtacak. Ne zaman çay demlesem, senin demlediğin çayları hatırlayacağım. Hayalinin gümüş kıyılarına gamzelerinden yadigar bil gül bırakacağım. Çayımda dem, gönlümde gam olmaya devam edeceksin.


Senin bahşettiğin hüznü sarıp sarmalayacağım özenle, çayımı sensiz yudumlarken inadına ağlamayacağım. Bardağı dudağıma her götürdüğümde karanfil katresi dudaklarını anımsayacak ve bir şiir daha yazacağım. Emr-i hak vâki oluncaya kadar seni unutmayacağım…
Ankara,18Mayıs,2010 İbrahim KİLİK