Köyünün evlilik çağına gelmiş, güzel kızlarından biridir Ayşe. Sağdan soldan isteyenler başlamıştır. Hiç biri gönlüne yatmaz güzel Ayşe’nin. Anne babası da zorlamazlar, ille de şuna varacaksın, diye. İstediği, sevebileceği birisine vermeye razıdırlar, büyükleri. İlkbaharın gelişiyle köylerde düğünler de hızlanmıştır. Oğluna kız arayanlar, kızlarını evlendirecek olanlar, güzel havalarda, bahçelerde sere serpe düğün yapabilmenin rahatlığını kaçırmadan, nişan ve düğünlerini, çiçekler ve yeşillikler içinde yapabilmenin mutluluğuyla, ellerini çabuk tutmaya uğraşırlar.
Komşu köyde düğün vardır o hafta sonu, Ayşe de yengesine yalvarır:
-Haydi yengem, ne olursun, sen gidersen annemler beni de yollarlar, diye.
-Aman Ayşe, çocuklar kucağımda uyuyup kalıyor, gece dönüşte nasıl geliriz kız?
-Haydi benim canım yengem, ben Ahmet’i taşırım, ya da sen ağabeyime söyle, gece kahveden dönüşte, bizi motorla alıverir. Ne olursun, bak yoksa hiç sevmediğim birine verecekler beni eninde sonunda. Hem belki düğünde seveceğim bir genç çıkar karşıma. Yenge görümcesini sever sevmesine de, biraz ağırdan alır.
-Kız geç mi kaldın evlenmeye, rahat rahat gez, bekarlığın keyfini çıkar.
-Sanki bırakırlar da, eninde sonunda evleneceğim, hiç değilse sevdiğim biri olsun, der.
-Anaaa biz Ayşe’yle Köprübaşı köyündeki düğüne gidelim mi, köyden komşularla? Gece de Necati kahveden dönüşte bizi motorla alır.(köylerde traktöre genellikle motor derler).
-İyi bakalım, hazırlanıp gidin, Ahmet’i taşımaya uğraşma, bırak ben uyuturum, sen Melek’i al git.
-Tamam anam benim sağolasın, oğlan zaten uyur kalır davul zurna sesinde.
Gelin görümce hazırlanıp komşulara seslenirler, birlikte gitmek için. Ayşe de en güzel kıyafetlerini giyer, yeni oyaladığı çemberi de altın sarısı saçlarını daha güzel görünecek şekilde süslü bir modelle bağlar başının üzerine.
Güle söyleye yola çıkarlar, asfalt yol, bağ ve bahçelerin arasından uzanarak ilçeye giden büyük köprüye kadar oldukça tenhadır. Hava yeterince ısınmış, bülbül ve yusufçuk kuşlarının cıvıltısı arasında, henüz kızarmaya yüz tutmuş böğürtlenlerin yanından, bir yandan yiyerek, bir yandan da sohbet ederek neşe içinde, iki üç kilometrelik yolu tüketirler.
Düğün evine yaklaştıkça, davul zurnanın sesi kulaklarına ulaşmaya başlar. Neşe içinde düğün evinin bahçe avlusundan girerler. Tanıdıklarıyla selamlaşıp, gelin kızın odasına giderler. Sarılıp öpüşmenin ardından, gelinin arkadaşlarıyla bahçedeki eğlenceye katılmasına gelir sıra.Kız evinde bir iki gün eğlendikten sonra, gelin kınası yapılır, ertesi gün gelin almasından sonra, erkek tarafında esas düğün başlar.
Gelin kızın üzerinde sırmalı kaftan bir elbise, onu süslü bebek gibi bir köşeye arkadaşlarıyla oturtup, köyün gençleri oyun maharetlerini sergilemeye başlarlar. Bu arada, genç kız ve delikanlılardan birbirlerini beğenen olursa, arkadaşları aracılığı ile, not pusulaları gönderilir, ve tanışma faslı başlar.
Ayşe de gelin olacak arkadaşıyla görüşüp konuştuktan sonra, şöyle bir etrafına bakar, sanki birisi de kendisini süzüyor gibi gelir. Düğün olan köyün gençlerinden biri de ona bakmaktadır. Esmer uzun boylu, güneş yanığı tenli Mahmut birden gönlüne kayar Ayşe’nin. Eli ayağına dolaşır, ne yapacağını şaşırır.
-Kız Ayşe ne oldu, yüzün pespembe oldu?
-Şuradaki esmer genç kim tanıyor musun?
-Tanımam mı!Bizim komşunun oğlu, askerden yeni geldi. Onu da everecek kız arıyor anası. Beğendiysen sana yapalım mı? Der arkadaşı.
-Aman kendi kendine gelin güvey olma, tamam benim hoşuma gitti ama, bakalım o beni beğenecek mi? der Ayşe, arkadaşı Kadriye’ye.

. Gerçek Hayattan alınmıştır, karakterler hala yaşıyorlar, isimler değiştirilmiştir. 17 Mayıs 2010 Pazartesi Devam Edecek