Merhaba

Aylar önce sus dedim kalemime...Sus!

Zamanı gelmişti, düşüncelerim, yaşananlardan etkilenen ruhum, isyanını satırlara yansıtma şiddetindeki büyüklükten ürktü...Evet...Ürktüm!
Yazılan aşk şiirleri, yaşanılan sevgisizlikler karşısında anlamını, tadını yitirmişti.
Dostluk adı altında, menfaatlerin maskeler ardındaki yüzleri öyle korkunçtu ki...Ürktüm... İğrendim!
Merhabasız günler hapisanesinin, karanlık hücresine gönüllü girdim...
Bir ışık bekledim...Aylarca...
Kabus dolu günlerden uyanmak istedim. Hayata yeniden tutunabilmek, iyisi ve kötüsü ile yaşam savaşında tekrar rolümü oynayabilmek adına...
Susmak! , Dilini bağlamak, kalemini zincirlemek, gözlerini kapatmak, kulaklarını tıkamak.....
Olmuyor!
Olmuyor dostlarım, olmuyor!
Asi ruhların, isyanları bastırılamıyor. Düşünceler, satırlara dökülmeyi özlüyor.
Bir fırsat daha diye haykırıyor. Sustukça biriken çığlıklara ses verme zamanı artık.
Heyyy! Merhabasız, gülmeyi unutmuş yüzler.! Merhaba!
Aşkı, aşk tadında yaşamayı bilenler! Merhaba!
Dostluğu, çıkarlarından önde tutmayı bilen yürekler! Merhaba!
Merhaba hayat,
Merhaba!