MEHMET AKİF ERSOY
İstanbulda doğup yine istanbulda vefat eden bi hak dostuydu. Kimi insan vardır hayatına sığdıracak bir yaşam bulamazken Mehmet Akif ise yaşadıklarını edebi eserlere sığdıracak zaman bulamıyordu.Bizler gerek toplum olarak gerekse birey olarak birçok kişiye çok şey borçluyuz.Fatihe istanbulu, Atatürk ve silah arkadaşlarına kurtuluş savaşını Mehmet Akif’e ise istiklal marşımızı borçluyuz.Ecdatlarımız bunu yaparken ne bir maddi çıkar içendeydiler nede bir makam mevkinin.Biz onlara borcumuzu sadece bir yolla ödeyebiliriz.Kimileri için sadece dört harften oluşan bir kelime ,kimilerine göre istanbulda bir semt kimilerine ise geride bırakılabilecek en büyük hazinelerden biridir vefa.Kaçımızın acaba insanbulun fethi için yapılan panaroma müzesini ziyaret ettik yada kaçımız anıtkabiri detaylıca izledik,kaçımız fatihin vefat ettiği evinin nerde oldğunu ne amaçla kullanıldığını biliyoruz.Yada hangimiz Akif’in Ankarada ki evini bilkentin kurucusu Ali ihsan Doğramacının restore ettiğini biliyoz.Ama oda artık yok aramızda.İşin en acı tarafı ne biliyormusunuz Akif’in vefat ettiği apartmanın bir bölümü sözde restore edlicek diye genişletilmiş şuanda bar olarak kullanılıyor.Ne garip bi duygu değil mi? Ecdadımızın can çekiştiği yerde Hak’ ka yürüdüğü mekanda bizler torunları günaya,edepsizliğe ve daha birçok dünyevi duyguyu tadıyoz.Neden kimse bu konuda bir adım atmıyor yada neden hepimiz sadece elimizden bir şeyler gelmez gibi boş düşüncelerin peşindeyiz.Bizler Avusturalyalılar Yeni Zenlandalılar kadar da olamıyoz.Onların davası şirk davası olmasına rağmen hersene mart ayında çanakkaleye milyomlarca km uzaklıktan akın akın gelmiyorlar mı? Bizler ise durduğumuz yerde sayalım.
Lütfen tarimize ve Ecdatlarımıza sahip çıkalım.Çok zengin bir Kültür mirasımız var ama onları sahiplenirsek bizimdir...