"Gözlerden yaşlar akar."

Nedir bu ateşin sonu der durur dilim. Sayfaları karıştırır gülerim kendime. Bu tebessümsüz bahar,ah acı yağmuruna tutuldum şimdi...

Bir yeşil okyanusa girer gibi yüreğim. /Atmakta yürek dolu dolu.Mısralarda adı var gibi,sakladı yüreğim. Gizli özne koysa da adını lugatlerim, adını bileceğim.Sayfalara sığamayacak mısralarım,yaşlarla dolacak hissedeceğim.Atacağım kendimi enginlere, ölümümü izleyeceğim.Ruhum çoktan terketmiş olacak bu şehri.Gideceğim.

~~


"Tecessüz gözlerle baktım gözlerine,umut ver yüreğe."

Umudunu saklayacaksın,dileyeceğim yine de.Mecnun olup düşeceğim, belki de sahiden gideceğim.Ebruli gibi akacak yollarım ardına. Bir ben bileceğim. Benden beni burada bırakıp gideceğim belki de. İstanbula küsmüş bir yüreği çalıp gitmek varmış kaderde! Güleceğim. Sen yeşil! Adına acı koyduğum;ateş. Güleceksin belki de çok. Ben nefessiz kalmış gecelerde, solacağım,solduğumu bilirim gerçi ya dimdik duracağım.

Sessizliklerde kaybolmak var.
Kaybolacağım.
Arzum bu olacak. Azraile yaklaşacak avuçlarım. Gözyaşları damıtacağım,defalarca!

Acıyı bastıracağım..
Söyle! Boğulacağımı nereden bilebilirdim.
Nefessizlik ensebaşında. Acıya alışmış lisanım. Baharım soluksuz.
Hangi bahara yeşil diyeceğim? -Beyazgül soldu,yeşil ’acı’ olalı.



S.Karakaşoğlu. / AcıYağmuru.