Seni seviyorum kelimesini dilimize pelesenk etmişiz gibi geliyor bana.Bir kalbe kaç sevginin sığdığını ve bunların şekillerni tezahür edenimiz varmı?

Peygamberimiz bir gün Hz.Ali’ye sordu:
Allah’ı sever misin?
Evet’ dedi Ali.
’Ya beni?’
’Evet’ dedi yine Ali
’Fatıma’yı?’
’Evet’ dedi Hz. Ali
’Hasan ve Hüseyn’i?’ dedi peygamberimiz
’Severim ey Allah’ın Resulü’
’Ey Ali, bu kadar sevgiyi bir tek kalbe nasıl sığdırıyorsun?’
Ali,Peygamber sınavundaki bu soruyu cevap bulamadı.
Eve gidip durumu eşi Hz. Fatıma’ya anlattı
Hz. Fatıma eşine hayret etmişti.Buna cevap çok kolaydı.
’Git söyle peygambere’ dedi.
Hz. Fatıma öğretmişti eşine sevme şeklini:
’Allah’ı sevmen imanından,aklından.
Peygamberi sevmen gönlünden.
Beni sevmen nefsinden.
Hasan ve Hüseyn’i sevmen babalığından’
Peygamberimiz, Hz. Ali’nin bu cevabını duyduğunda gülümseyerek kaynağı işret etti.
’Bu meyve peygamberlik ağacından alınmışa benziyor....’
O aynaydı:

Bugün kendimize sormalıyız bizler ona benziyormuyuz?
Biz kadınlar okuyup , öğrenme konusunda çabalıyormuyuz ben bunları sadece kendi nefsime soruyorum demekle kurtulamayız.Öncelikle bireysel gelişim ve sonra toplum.
Bireysel denetimin çocuk yaştan başlayarak geliştirilmesi çok önemlidir.Anneler bu anlam da kendilerini eğitmeli ve çocuklarına ulaşbilmeyi başarmalıdır şikayet ederek bir yol alınacağını sanmıyorum ,farkındaysanız şikayet toplumu olduk çözüm üreten ve düşünen değil ;oysa çözüm içimizde ve özümüzde Allah Resulü der ki:’Ben bir aynayım.O aynada herkes kendisini görür.’ demekki biz o aynayı silip parlatmalıyız kendimizi görebilmemiz için.Gönül penceremizin camlarını slmek umuduyla.

Sevgiyle kalın hoş kalın.