Çocuklarımız bizsiz yaşayamaz öncelikle bir şekilde onları biz yaratıyoruz .sonra.sonra onların ihtiyaçlarını bir şekilde biz karşılıyoruz.onlara sevgimizi veriyoruz.biz olmasak onlar tek başına yaşayamaz onları kurt falan büyütmez.hatta yaşlarını bile dolduramazlar.
Bizsiz hiç birşey olmamalarına karşın bize bağlı değillerdir. bizi severler bizde onları severiz hatta bizi sevmesinler biz genede onları severiz.onlara bakıyoruz çünkü bizsiz yaşayamazlar.bizsiz yaşayacak yaşa gelselerde onlardan bişe talep etmeyiz.sadace onlara hayatlarını kolaylaştıracak öğütler veririz.başları derde girince o kadar büyük olmalarına karşın yardımlarına yine biz koşarız.
Ben tam ölecek iken bana ilaç verdin kurtardın. Yinede hayatımda hiçbir üstünlüğün yoktur .Se senin kölenim nede kulun. Senin sayende mutluysam sana minnettar olur ve sadece teşekkür ederim.
Ben birisine yardım ederken ondan gülümseme bile talep etmem ama gülümsemesi bana yardımdır.
Hayatta birbirimize gülümseyerek birbirimizin yaşantılarına yardım ediyoruzzz.ama kimse kimseye borçlu değildir sen fazla gülümsedin sen somurttun olmaz…..
……………………………………………….
………
…………
Hiç böyle bişe ile karşılaştınız mı?Biri bir şekilde çocuk sahibi oluyor .Bir şekilde doğuruyor yada gepotto gibi tahtadan zeus gibi çamurdan üflüyor büyü müyü yapıyor.Her neyse çocuğu oluyor.
Onu geniş bir salona hapis ediyor.Oda o kadar güzel ki anlatamıyorum.Herşey var engüzel sanat eserleriyle dolu duvarlarkocaman bir penceresi var tavanda oradan yıldızlar gözüküyor.
Ve bu adam(adamı genel yargı alarak kullanıyorum beklide kadındır.) çocuğa yüzünü göstermedenkapının arkasındanona yiyecekler veriyor güzel pastalar pişiriyor.Ama pastanın yanında verdiği içeceği içmemesini arzu ediyor eğer içerse onu kapıdan çıkacak yaşa geldiğinde yakacağını bildiriyor.
Ben bu adamı çıkarmaya başladım .
Her neyse bu adam çocuğa kendini öven şiirler okutup kapının arkasından mest oluyor.Çocukta bu olaya alışmış.(beyni uyuşmuş).Kapının arkasından isteklerini söylüyor ve adamda yerine getiriyor böyle mutlu mesut yaşıyorlar.
Birgün çocuk kapıdan çıkacak yaşa geliyor.Ve görüyor ki yiyecekler kapının yanındaki ağaçtan düşerek geliyormuş ve şiiri yazanların şaka yapan arkadaşları olduğunu anlıyor.Onu diğer odalara gitmekten alıkoyan şeyin sadece ona söylenen salanda kalmasına önce anlam veremiyor kafası karışıyor.Oturup ağlıyor.Ve her zamanki alışkanlıkla adama şükrediyor daha kötüsü olmadığı için Boş versin diğer odalar olmasın beklide ağaç kapının önüne rasgele konmamıştır Onu oraya diken biri vardır.Ve kendisini düşünmüştür diyerek çocuk kendine yeni bir adam buldu.Kendisinin pastanın yanındaki sıvıyı içmediği için güzel kızlar vereceğini düşünerek bu adama şiirler yazdı…