Sevda algısı, öngörüsü, vizyonu önsezisi ile ilintili bir yürek duyumsamasıdır. Sevda kendi eylemlerini bizim var oluşumuzun bütününde yer alan organlar marifetiyle açığa çıkarır. Kendisi olur veya karşıdakini kendisi yapar.

Düş ile gerçek arası hayalleşerek mutluluk veren yaşam sanatına işte budur dedirten sevda, yaşam kıvraklıkları ve etkinliklerinin esiri olmamalıdır. Zira düzey bize bunu öğretir. Ancak beyin kural dışı hareketlerinde sevdaya benzerlik aldatmacalarında insanın önüne farklı olan kendi aldatmacalarıyla da dikilebilir.

Hâlbuki sevda bizim kendi istemimizin doğrudan eylemidir. Buda fiziksel duruştan öte ruhsal bir duruş gerektirir. Biliciliğin üst düzeyinde ki sevda algılaması zamanla sınırlanmamıştır. Asil olan sevene, sevdalanarak sahiplenmeden gösterilerini süsleyen söylem ve eylemleri sahiplendikten sonra da sürdürmesidir.

Sevdanın vaadi olmaz. Sadece eşit ve özgür koşullarda her gün yenisinde içtenlikle yaşanmalıdır. Koşulsuz yaşam derin bir gizdir. Ancak temel olguyu göz önüne aldığımızda, içgüdülerimizle ulaşmak isteriz sevdaya…

Sevdalıların özdeksel organı göreli dinlenmede olsa bile, insan beynindeki birçok devinimin uyarısı organizmanın içinden gelmelidir. Her şeye karşın düşte, ışıkta, sesin her tonunda, ten kokusunun sadeliğinde ve tadın doyumlarında yaşanacak sevda algısının sevdalarını yaşamak insana yakışan olanıdır.

Bedri Demirpençe