Yaşadığım gençliğim! İçinde rol aldıklarım, alamadıklarım ve izlencelerimin görkemli duruşlarındaki arkadaşlarımın inanç birliktelikleriyle geçti gitti. O günlerde öğretiyle gelişen güvenle pekişen anlayış içinde bulunulan arkadaş gruplarımın inanç birliğinin var oluşunda ki
Devrimci söylemlerin ağırlıklı olarak ülkede dışlandığı bir dönemdi. Özgür fikirlerin savunulmasının önündeki baskıcı ve ürkütücü yönetimlerin şiddeti kişisel yaşamımın mazilerinde derin bir yara olarak hep yer aldı. O günün genci bugünün baba yüreğimdeki anlatımını, yaşayan günün genç babalarına anlatmak, yaşamak kadar bir emek ister sanıyorum.

Hey gidi günler… O gün yöneticilerinin Amerikan yandaşlığını ve faşist yönetimini telin etmek için meydanlara doğru akan ülkem gençleri ve emekçileri olan bu günün babalarının uyanış marşları hala kulaklarımda güncelliklerini koruyor. Aynı Vatan da birlikte özgür yaşama yetilerinden yoksun olan bir bölük faşistin saldırganlıklarını anımsamak ne kadar ağır bir hava anlatılamaz. Koca kafalı bir yandaş yöneticinin “bana sağcılar cinayet işletiyor dedirtemezsiniz” söylemiyle tanışmıştı ülke. Gündemi ve gençlik kamplaşmalarını derinleştirerek yurtseverleri hedef gösterdi. Yaşam ne zordu. Okumak ne zordu. Anlatılamaz. Korkunun egemen olduğu zaman dilimleri ile unutulmayan sevgisiz ve sevdasız günlerdi…

Sonra nemi oldu. Olan oldu ve faşizmin sesi yankılandı televizyonda ve radyodan. Solcu özgürlükçü gençlere işkence evleri kuruldu. Aydınları mahkûm edip çağdaş öğretiyi geliştirme çabaları içinde olan akademisyenleri okullarından uzaklaştırdılar. Yurtseverleri balyoz gibi ezip geçtiler. Garip olanda bu vatanın aydınlıklı insanlarına bunlar yapılırken, aynı faşizmin mimarları serserileri, katilleri, mafyaları, köşe dönenleri ödüllendirdiler ve desteklediler.

O günün genci bu günün babası olarak hala yüreğimde Taksim de emekçilere üniversite önlerinde gençlere ölüm yağdırarak, ülkenin birliğinden yana olan aydınların da yaşamını zehir ettiler. Faşizm ve faşist kafalılar çok kötüydü. Bununla nasıl savarız diye düşünürken egemen güçler ülke halkımı gelinen bu günde takunyacılara teslim ettiler. Onları kullanarak önce toplumsal bilinçten yoksun kılarak fakirleştirdiler. İnançlarını kullanarak Allah ına avuç açtırdılar. Özgür, sevgi dolu, sevdalı halk yerine dağıttıkları file dolu yiyecek, giyecek vs ile şükrettirip ümmetleştirme grupları yarattılar. Bu utancı yaratan yöneticiler bugün ve yarınların sevdalı, sevgi dolu mutlu babalarının, annelerinin yetiştirilmemelerinin engellenmesini yurtseverlik adına telin ediyorum. Ancak yedi düvel’le savaşarak özgür yaşamı adına Cumhuriyetini kuran ve içinde yer aldığım gerçek yurtsever halkıma inanıyorum. Biz gibi dünün gençleri ve bu günün babaları ile eğitimli aydın ufuklu anaları ile geleceğimizin sevdalı, sevgi dolu babalarını yetiştireceklerdir. Eylem ve söylem ortamında da olsa bu satırlarımla geleceğimizin babalarını doğuran ve doğuracak analarıyla babalarının birlikte omuz omuza geçecek sevgi, sevda dolu analar gününü ve gelecek babalar günü vesilesiyle saygın annelerle babaları kutluyorum.

Bedri Demirpençe