Kendini kaybettiğin anda umutlarını bulmalısın bazen. Kendini kaybetmen de hayallerine bağlanmalı, büyük bir boşluğa olmamalı asla.
Zavallı olmamalısın hiçbir zaman, kendini beğenmişte… Sevgini haykırmalısın avazının çıktığı kadar, ama yeri geldiğinde susmalısın da. Dik başlı olup göze batmamalısın fakat aşağılandığında da susmamalısın hiçbir zaman.
Umutsuzluğa kapılmak kadar zor bir şey yok hayatta. Zaman öğretir her şeyi. Ama umut bambaşka. Umut varsa akıyor zamanın tüm güzellikleri sana…
Bir köşede sessiz kalıp ağlamak ahmaklık! Anlatıp da sevenlerini neden yanında görmeyesin ki? Ya da neden kendini göstermemelisin? Yok olup gidişini seyrettiremezsin kimseye, çünkü yoksundur artık. Seni görmeleri için bakman; bardağa su doldurmadan o suyu içmeye çalışmana benzer aslında. Ya da kafesin kapısını açmadan kuşun çıkıp uçmasını beklemek gibidir…
Küçük bir çocuk olmalısın kendini yalnız hissettiğinde. Eğer ki hep yalnız hissediyorsan da büyümelisin artık. Büyümeyi de gözlerini açıp etrafa ışık saçmak olarak algılamamalısın asla. Sen farklı olmalısın. Her insan gözlerini açıp sevenlerini görüyor, yanına gidiyor, mutlu oluyorsa eğer; sende kapat madem gözlerini. Sen onları görme. Onlar seni görsün. Herkesin gözlerini açtığında yükümlü olduğu hayatı, o hayattaki sevgiyi omuzlarında taşıdığı gibi mutlu olmalısın. Hem de tam tersini yaparak. Kapat gözlerini ve sevdayı göz kapaklarına yükle, gözyaşlarını akıtarak haykır tüm izleyenlerine. O zaman sen en güçlüsü olacaksın! “Fakat tek başına akıtma yüreğindeki acını, çaresizliğini, derdini, hasretini veya özlemini… Mutlaka izleyen olsun seni. Daima baksın birisi sana.
Eğer ki hiçbir şekilde başaramıyorsan bu söylenenleri; tüm hissettiklerini yükle bir balona, iple bağla o minik balonunu, tut sımsıkı kaçırmamak için ipin ucundan, salıver gökyüzüne… Ama ip ellerinde olsun her daim. Tam kaçacak gibi olsun o minik balon, sen geri çek ipi. Sana doğru gelsin. Kaçamasın, gidemesin, uçamasın… Senin başkasına bağlı olduğun gibi kenetlenip kalsın sana. Al onun özgürlüğünü elinden. Sana mahkûm olsun senin başkasının esiri olduğun gibi. Ama kıyamazsan geri çekmeye salıver, bırak gitsin gidebildiği yere kadar gökyüzünün sonsuz derinliğinde. Belki sendeki dertleri de alır gider, o minicik balon kocaman sevindirir seni; insanların yapmadığı gibi… Ne dersin?