Aşk...seni anlatmak mümkün mü?Ne söylenen şarkılar,ne yaralı yürekler ne de sonsuz bekleyişler umutla...hiç biri seni anlatmaya yetmemiş.Herkes dili döndüğünce anlatıvermiş asırlarca.Ben de öyle yapacağım...
Aşk dokunmak,koklamak,hissetmek,içine çekmek ister doyasıya...belki de bir bebek kadar saf ve masumdur.İyimserdir,kötüyü hiç bilmez zarar vermekten korkar,yalanı sevmez aşk...Hoyrattır,bir ceylan gibi seker ama çokta çabuk küser...
Aşk çılgındır,gözü karadır hiç umulmadık bir anda yakar geçer...Aşkım derken bir hoş olur insan değişir gözlerinin rengi...üç harfli büyülü kelimedir "AŞK"
Gözlerimi gözlerine hapsetsen,ellerim ellerine kenetlenip kalsa,kokunu doyasıya içime çeksem ve sen aşkım; bana Metrisi söylesen...son nokta bu olsa gerek.
Evet yıllardır beklediğim ama geç gelenim...seninle olmak,aşığım demek kuşlar gibi kanatlanıp uçmak...Her gece aynı yastığa baş koyup sabahleyin seninle uyanmak,çayımı seninle yudumlamak...göğsüne yaslanmak ve şefkatle okşanmak...
Ne sarayların,sultanların kapısından geçti aşk...nice saltanatlar devirdi.Nice gönülleri yaktı kül etti...ne Mecnun’u kaldı,ne Aslı’sı ne Kerem’i.
Aşk ateşi sarmışsa nafile ayrılıklar...ömür dediğin ne ki geçip gidecek yıllar...unutursun deseler de unutulmaz ancak aşıklar anlar...