GÜNEŞ VAR DIŞARIDA
Çoktaan yaz geldi buralara. Eviçlerinde, pek durmak istemiyor insan. G Ü N E Ş ! ! ! ! Yaşam kaynağımız. Dün akşamüzeri, pencere önünde, onu seyrettim. Gidiyordu yolunda. Onun yürüyüşü, değiştiriyor her şeyi.
Acaba o, bilincinde mi yaptıklarının? Neden olmasın? Eskiden yaşayan insanlar, boşuna tapınmadı ona. Vardı elbet bir bildikleri. Konuşuyordu belki onlarla? Bu belkiler, ne kadar çağrışımlı ve gizemli? GİZEM!!! Heyecan verici – çekici.
Bence güneş, dişi bir varlık. Saçlarını bir savuruyor, alevler yayılıyor etrafa. Depremler oluyor sonrasında. Yürürken, gece – gündüz, sayısız mevsim sıralanıyor ardı sıra. Evet, biliyor yaptıklarını. CANLI O.
Sevgi dolu, otoriter bir anne. Kendisi yanıyor ama yaşam dağıtıyor. Bazen de alıyor yaşamı, yeniyi yaratmak için. Evet, hep yeniyi yaratıyor. Beğenmediğini, son kullanma tarihi geçenleri, atıveriyor çöp sepetine.
Kim topluyor onun çöp sepetini? Zaman mı? Zamanı da o yarattığına göre, hizmetçisi zaman onun. Görünmeyen bir gölge. Sessizce, görevini yapan.
Kendi galaksisinde, sayısız akrabaları ve kimbilir? kaç sevgilisi var? Belki arada bir başka galaksilerden de kaçamaklar yapıyordur? Özel hayatı olamaz mı yani? Sımsıcak bir dişi o. Capcanlı, kıpır kıpır.
Nilgün ACAR 07. 05. 2010 ALANYA-EVİM