Bazı bitkiler, tıpkı insanlar gibi kirlendiklerinde kendilerini temizlerler. Mesela Lotus adı verilen bitkinin, çamurlu ve pis ortamlarda yetişmesine rağmen yaprakları her zaman tertemizdir.

Lotus bitkisi, üzerine düşen en ufak toz zerresini dahi yapraklarını sallayarak belli noktalara iter. Bu bitki yağmur yağdığında, yağmur damlalarını kullanarak bir nevi banyo yapar. Yaprağın üzerine düşen yağmur damlalarını, tozlu bölgeye iterek yaprağın yıkanmasını sağlar. Lotus bitkisinin bu özelliği araştırmacı büyüklerimize fikir vermiştir. Binaların dış yüzeyi, bu bitkilerin kendilerini temizleme özelliğinden faydalanılarak yapılmaya başlanmıştır. Ayrıca yağmur sularının, kirleri bu yüzeyden rahatça akıtmasına imkân sağlayan bir dış cephe boyası da yine lotus bitkisinden fikir alınarak yapılmıştır.

Nilüfer çiçeği de, tıpkı lotus gibi kirli ortamda bulunmasına rağmen yapraklarını daima temiz tutan bitkilerdendir.

Şüphesiz bu bitkiler, yapraklarını nasıl temiz tutacağını kendi kendilerine öğrenemezler. Üzerlerine düşen toz zerreciklerini, yapraklarını sallayarak bir araya getirmek ve yağmur damlasını toz zerresinin üzerine iterek yaprağını temizlemek, aklı olmayan bir bitkinin yapabileceği bir şey değildir. Elbette tüm canlıları olduğu gibi lotus bitkisini de bu mucizevî özellikte yaratan, âlemlerin Rabbi olan Allah’tır. Bir Kuran ayetinde Allah yaratma sanatının üstünlüğünü bizlere şöyle bildirir:

"O Allah ki yaratandır,kusursuzca var edendir, ‘şekil ve suret’ verendir. En güzel isimler onundur. Göklerde ve yerde olanların tümü O’nu tesbih etmektedir. O, Aziz, Hakimdir. " (Haşr Suresi,24)