Sevmek fiilinin aslıdır menfaat..
Küçük bir çocukken şeker vereni,saçını okşayanı,seninle oyun oynayanı,uçurtma yapanı seversin…
Akşam olunca yemeğini hazırlayanı,ağaçtan düşünce kızmayıp seni susturanı,üstünü temizleyeni,yanında hep olanı…
Daha büyünce bayramda harçlığı çokca vereni,geç gelme bahanene hiç sorgusuz inananı,nerde nasıl kiminle diye sormayanı
Daha da büyürsün….
Daha da…
Ama karşılıksız sevmeyi öğrenemezsin.Hep bir şeyler talep edilir sevmek için.
Bunun içindir ki..Sevmek fiilinin aslı olur menfaat.
Hep alma,sahip olma isteği vardır.Sadece sende olmalı,sadece senin olmalı…Ama bir gün,başka biriyle tanışırsın.Seninle aynı havayı solumuş,aynı yerin ekmeğini yemiş.Ama başka seven,bambaşka seven
Sen ne kadar sevmek menfaattir diye düşünürsen düşün,o karşılıksız sevmiştir.Hem de hiç karşılık kelimesini düşünmeden.
Sen ne alacağının hesabını yaparken,o benden daha ne verebilirim diye düşünmüş..
Elimdeki üç kuruş demiş önce,sonra üç dakika,üç saat,üç yıl,elinde ne varsa …Gözünü sadece kırpmadan vermiş,sevmek uğruna
Sen hiçbir şeyden vazgeçemezken….
O… Elinde hiç bir şey bırakmamış
Evinden,sığınağından..Anasından,cenneti ayaklarına serdiklerinden.
Yardan,gönlünü bir çırpıda avucuna verdiklerinden… Ve en güzeli de CANINDAN…
Senin veremediklerini vermiş…
Bir o kadar da sevemediğin kadar sevmiş
Bir,iki,üç değil binlerce….
sevmek fiilinin aslı menfaattir …
Menfaati cennet olanlara ….
Sadece ve sadece DUA ile..