Gerçek ile duygularındaki gerçeklerin var oluşunda kendinsen gökkuşağı renklerindeki güzellikte ve Nemrut’ ta güneşin doğuşunu seyretmek kadar görkemlidir seni hatırlamak.

Sen kendin kadar balık yanında rakı olmadan hatırlanmalısın. Şahinin dalışı kadar kıvrak, mavi suyun durağanında kulaç atmak gibi sarılmalısın ki yaşam mutluluklarının düşlü gecelerinde “ay” gülümsesin mavi gökyüzüne…

Sevda ilkbahar yağmurları gibi yağarken bırak saçların ıslansın. Bülbülün güle hasretindeki gibi kelimeler raks ederek senin için dizelerde şiir yazan ve yazdıklarının oldu mu düşüncesindeki yazanların gerçek ve duygularındaki gerçekte hatırlanasın ki dışarıda zemheri olsa da her mevsim kalbinde bahar olsun. Uzayan yollarda elindeki, gönlündeki kır çiçekleri solmasın.

Doluca esen “sevda” rüzgârlarımız taşısın seni. Yazarken satırlarını şiirleştiren gönüllerde çığlık ol, su gibi çağla susuzluğu giderircesine hatırlan. Yağmurlu günde ortalarda olmasa da güneş sen gülümse güzel yarınlara, yeni umutlara gülen gözlerinin heyecanı hatırlansın.

Ömründe kendin için yaptıkların hatırlayacağın gerçeklerdir. Ancak ben seni bir sevgi tümcesinin var oluşundaki anlamda gizli ve tarif edilmesinde zorlandığım derinlikte hatırlamak istiyorum.

Bedri Demirpençe