Bak akşam oldu yine.
Zamanı durdurmak elimde olsa gece olmasın isterdim herhalde.
Neden mi?
Nedeni gurbette akşam demek yalnızlık demektir. Karanlığa karanlık eklemek demektir.
Gün içinde iş güç dersen zamanın nasıl geçtiğini fark edemezsin. Akşam yemeği yendi mi, herkes odalarına çekilmeye başlar. Bir iki saat salonda yine sabah ki yüzlerle birer çay meyve keyfi. Keyif dediysek siz düşünün. Kalkıp ne istiyorsan kendinin aldığı. Hani evde bir bardak suyu bile almaya üşenirsin ya burada sen yaparsın işini. Çamaşır makinasın da çamaşır yıkamayı bile öğretir gurbet. Çamaşırı asmayı da ipe.
Hele hastalandın mı isyan edersin hayata, paraya. Evde olsan tüm aile başında gözünün içine bakarlar bir şey ister misin diye. Ya burada.. Ya burada mecbursun su içmek için bile doğrulmaya, çoraplarını giymek için eğilip bükülmeye. Ev de olsan nazından geçilmez hadi yapsana burada da nazını. Gurbette ağlamana bile izin yok.Duygusal bir şey seyretsen ağlayamazsın bile görürler diye. İçten içe gözyaşı dökmeyi öğrenirsin.
Kime?
Kendi kendine bile naz edemiyorsun kızamıyorsun değil mi?
İşte gurbet yaşarken kaybettirir sevdiklerini. Saçlara aklar boşa düşmez. Vardır bir nedeni.
Yatağın her an buz gibidir dışarıda hava 40 derecede olsa. Sevgisizdir bir ömür baş koyulan yastık ruhun olmadan.
Gurbet aslında dünyadaki sınavdır anlayana.
Sevgini sınamak için sınav.
Değer verdiklerinle arandaki sevgi derecesi sınamak için sınav.
Gurbette ki her kahkaha da hıçkıra hıçkıra gözyaşı saklıdır aslında.
Yaşamın bedeli bu kadar mı ağır dersin.
Yaşarken sevdiklerimizi kaybetmeyelim
.Ölmeden mezara sokmayalım dostlar..
Gurbet mesafelerde zamanlarda kalsın.
Sevdalarda değil..