Bazı dönemler yalnız atlatılmalı...Başka şeyler değil biz, kendi kendimize güç vermeliyiz.Zaten öyle olmayınca sonra tekrardan daha kolay yıkılabiliyoruz.Çünkü kendini dışarıya , içindeki sesleri duymayacak kadar kalabalık ortamlara attığında, sadece ertelemiş oluyorsun yaşadığın acıyı. İlk kendinle başbaşa kaldığın zaman herşey suyüzüne çıkıyor yine.Bu yüzden kendime zaman tanırım, 15 dk belki.... Belki 3 gün.. Belki 1 ay.... Ağlayacak mıyım, lanetler mi okuyacağım?..... Neler olacaksa hepsini o kendime tanıdığım sürede yaşar bitiririm....
Zaten herşey öyle değil mi, yaşandıkça tükeniyor...İlişkiler tükeniyorsa acılarda tükenir.Hiçbişey sonsuza kadar sürmüyor.



Bu da bi yoldu, bu da bi bakış açısı..
Ama bunlarla yüzleşmeye hazır değildim, belkide ondan geriye tek acım kalmıştı ve bunu kaybetmeye henüz hazır değildim..
Kabul ediyorum bunlarda bir öğreniş biçimiydi, bunlarda bir yaşam şekli..

İlk düşüncede dediğim gibi ne olacaksa olurdu, ne yaşamam gerekiyorsa onu yaşardım. Kendimle baş başa kalarak. Küfür etmeler, vurmalar kırmalar yada baş edememeler.. Belkide güzel olanı hatırlamalar..

Ama belkide de benim yaşamam gereken şey bu değildi...
Belki benim yaşamam gereken şey, ERTELEMEKTİ..
İmgelerimle geçmişi hatırlayıp bundan sonra kendime bir yol çizmek, kabullenmek,savaşmak yerine "kayıtsız bir şimdi"yi yaşamaktı belkide benim yolum.
"Belkide ben içimde ki kızgın suları"; kova kova değilde güzel sanarak yaşadığım kayıtsız şimdilerimin ardından gelecek -kendimi kandırdığım an’lar- pişmanlıklar ve geri tepmelerle bardak bardak boşaltmam gerekiyordu.. Belkide benim yolum buydu..

Doğruyula- yanlışı ayırt edemediğim, dolu dolu bir yaşam, hatalar, pişmanlıklar, hazlar, zevkler, sürünmeler ve kral vasi inanışlarımın ardından, oturup bunların hepsinin bir yalan olduğunu anlayarak, hıçkırıklara boğulmaktı, belkide benim "her gün ile birazdaha ölürken yaşadığım bugünüm.. "

Benim günlerim karmaşık olmalıydı.. Benim günlerimin arası sanki 1 yıl gibi olmalıydı..
Benim günlerim yalnız değil, her insanla kalabalıklaşan yalnızlık olmalıydı...


DİP NOT:İşin tuhaf yanı bunları neden yaşadığım hakkında hiç bir fikrimin olmamasıydı..
Hala bu süreçteyim ama hala hangi yoldayım emin değilim..



KırmızıKurbağa