İncecik bedeni, elif tavrı, narin ayaklarıyla bir gül ki gülden alımlı. Geçtiği yollar imrenir narin ayaklarına. Kirpiklerinde ferman. Bir bulut kadar hafif, dağ doruklarınca mağrur. Hüsnünde ince, bereketli yağar yağmur.


Adı eylül, kendi gül; tebessümü sonbahar mevsiminde bahar. Edası, tutuşan gönüllerde har. Her eylül bakışıyla gönüller bî karar. Bakışı yalın kılıç yalımı. Sinelerde açtığı yarayı ancak elif parmakları sarar.



Derman olamaz tabipler. Derman da onda ferman da aşka. Her hâli güzel, her tavrı çalımlı. Eylülün, cümle hatırının menşeidir tavrı. “Kibritsiz lâmba yakar” bakışları. Su misali, sudan arı akışları. Türkülere şiirlere esin yakışları. İçten bir merhabası yaza çevirir kışları…

Yağan karla tozan o. Bulutlarla gezen o. Bakarsın kuş kanadı. Bakarsın güldür adı. Bazen sılanın yâdı. Adı eylül ,tavrı gül. Ufkumuzda duran tül. Efsanelere konu, masallarda has peri. Tadımız tuzumuz yok gittiği demden beri. Turnaların gözünden su içerdi hayali. Turnalar öksüz şimdi, bilmem kimde vebali.


Zamanın ellerinden tutardı gülüşüyle. Bizi ihya ederdi o peri gelişiyle. Kim bilir şimdi nerde, hangi meçhul iklimde. Adı eylül, bir kılıç yarası bıraktı yüreğimizde. Yaranın ilacı zambaktan güzel ellerinde. Bilmem gelir mi bir daha iklimimize.


O, terk edeli iklimimizi, turnalar geçmez oldu gökyüzünden. Güvercinler su içmeyi unuttu. Güllerde hüzün. Yokluğudur sebebi viran bağımızdaki güzün. Adı eylül, eflatun düşlerin mor bulutlarında asılı hayali. Hiç gelmese de iklimimize, gönlümüzün duvarlarını süsler cemali. Kakülü ufkumuzda tül, adı eylül tavrı gül…
Ankara,05.05.2010 İ.K