Ne kadar da fesatsın dedi içinden kendi kendine. Gökte bulut görse yağmuur diye bağıracak. Karşı penceredeki menekşelere daldı gözleri. Rengârenktiler, âdeta bütün bir tabiat yekünüyle menekşenin üzerinde resmolunmuş gibiydi. Bu saadet fazla uzun sürmedi. Havada kümelenmiş bulutlara gözleri tekrar kaydı. Şimdi yağmur yağacak diye yanındakine usulca bir şey söylüyormuşcasına fısıldadı. Her bulutlu hava yağmurun habercisi olsaydı yazın selden geçilmezdi o dar sokaklar... İşte, mahmur gözlü Hatice böyle biriydi. On altı yaşına değdiğinde ninesi hep takılırdı torununa seni ilk isteyene verecem diye. Hatice’de ninesinin hatırına bişey demezdi ama yine de işkillenirdi, ya sahiden beni ilk gelene verirse diye. Eee haklıydı kızcağız babası şehre göçmeden evvel o daha üç yaşındayken ebedi âleme göçmüştü. Babasıyla annesi hep bir gün şehre göçecekleri günü hayal eder dururlardı ömrü vefa etmedi garibin. Hatice’de yerli yersiz korkuyordu işte ya ilk gelen birine beni verirse ninem diye, babam yok anam yok diye düşünüp dururdu. Anası da baktı ki üç çocukla koca şehirde ev geçindirilmiyor bir fırsatını bulup kocaya kaçmıştı, Haticeyle kardeşlerini ninelerine bırakıp. Vefâlı bir Anadolu kadınıydı Muhibe nine. Yetmiş yaşına bakmayıp saçını süpürge etmişti torunlarını bu yaşa getirene kadar. Ne de olsa oğlunu emanetiydi o yavrular can içinde canlarıydı, ara sıra takılıyordu böyle işte torununa seni ilk gelene verecem diye. Der demez bide pat kapıyı görücüler çalmasın mı? Hatice pür-telaş ninesi şaşkın, bir haylide üzgün torunundan ayılacağı için. Hani işin açıkçası gelen kısmette pek fena değildir okulunu yeni bitirmiş genç bir öğretmen. Kesin gözüyle baktığı içindir belki de gözyaşlarını tutamaz olmuşdur artık Muhibe nine. Daha kızı vermeden yalnızlığı hissediyoru sanki. Gel zaman git zaman söz kesiliverdi nişan takıldı. Hatice artık bambaşka biri olmuştu. Muallim zevcesi olacaktı nasıl mutlu olmasın kuş gibi uçuyordu. Binbir esefle çıktığı o dar yokuştan nasılda ceylan gibi sekiyordu gıcır gıcır iskarpinleriyle. Ninesi yine takılmadan edemiyordu seni veriym mi diye ilk gelene? Bak nasılda korkuyordun ilk gelene verecek diye kendin istedin bak şimdi diyordu... Aslında Mubibe ninede biliyordu ilk ya da daha sonra, önemli olan iki gönlün bir olması…